"Çaykovski'nin 1. Piyano Konçertosu'nu hayatım boyunca o kadar çok dinledim ki artık bir kez daha onu dinlemeye gitmem" dedi bir arkadaşım. Oysa geçen hafta İş Sanat'ın tıklım tıklım dolu salonunda Moskova doğumlu Alman piyanist Olga Scheps'nin (d. 1986) BİFO eşliğindeki Çaykovski'sini kim bilir kaçıncı kez dinliyorduk! Bir başkaydı bu yorumcu: Enerjisi, tutkusu, tuşların üstündeki egemenliği, orkestrayla alışverişi bir başkaydı. Orkestra şefi Patrick Hahn ile anlaşması da bir başkaydı. Şef Patrick Hahn'ın (d.1995) yönettiği konser Cesar Franck'ın bir senfonik şiiri ile başladı, Çaykovski'nin 1. Piyano Konçertosu'nun ardından Şostakoviç'in 10. Senfoni'si ile sona erdi. Bu konserde BİFO da bir başkaydı. İş Sanat'ın bu yılki açılışı da böylece bir şölen oldu.İzleyicinin elinde program notları olmadıkça yapıt bölümleri arasındaki alkışlardan kaçınamıyoruz. Ne olur sanki orkestranın bir üyesi konser başlamadan çıkıp "Çaykovski'nin piyano konçertosu üç bölümlüdür. Şostakoviç'in 10. Senfoni'si de dört bölümlü" diye açıklama yapsa. "Lütfen eserin bittiğini anlamak için şefi takip edin" diyebilse. Artık bölümler arasında alkışlayanlara dönüp kötü kötü bakmamaya karar verdim. Zaten karekodundan program indirmemiş olan dinleyici ne çalındığından bile habersiz. Ne yapsın, sahnedeki her nefeste eser bitti sanıyor!ŞOSTAKOVİÇ'İN İMZALI SENFONİLERİKonserin ikinci yarısında Şostakoviç'in 10. Senfoni'sini dinledik. Orkestra bütün çalgı gruplarıyla bir yağlıboya tablo ortaya çıkardı. Şostakoviç'in bestelediği on beş senfoninin her birisi ayrı bir özellik taşır. Çoğunda kendi isminin baş harflerini notalara yansıttığı bir imza duyarsınız: Re, mi bemol, do, si bekar, 10. Senfoni'de de yinelenen bu dört nota, müziğe ivme katarak değişik tempolarda, değişik modülasyonlarda karşımıza çıkar. Yirminci yüzyılın bu büyük bestecisi, çevresindeki bütün çağdaşları Sovyetler Birliği'ni terk ederken hep ülkesine bağlı kalmıştır. Gün olmuş Stalin rejimi tarafından baş tacı edilmiş, ülkesinin sanat elçisi olarak dış dünyada