Hükümet; İran'ın Türkiye'ye sattığı doğalgazda kesintiye gitmesini gerekçe gösterip, büyük ölçekli sanayi tesislerinin doğalgaz ve elektrik kullanımına sınırlama getirince, birçok fabrika üretime ara verdi. Bu durum, Türkiye'nin enerji politikalarının ne kadar yanlış olduğunu bir kez daha gösterdi. Enerji sektöründe kamuyu büyük ölçüde tasfiye etmek, enerji politikalarının saptanmasında önceliği özel sektöre bırakmak yanlıştı. Türkiye bunun ağır maliyetine katlanıyor. Daha da katlanacak. Çünkü enerji tedariki, enerji arz güvenliği yaşamsal bir konu. İşin ekonomik boyutu yanında, siyasetle, diplomasiyle, ulusal güvenlikle ilgili boyutları var. Fabrikaların çalışması, yurttaşların ısınması, ulaşımın sürekliliği, sağlık hizmetleri başta olmak üzere yüzlerce kamusal hizmetin devamlılığı ve daha birçok konu, doğrudan enerjiyle ilgili, enerjiye bağımlı. Biliyoruz, Türkiye'nin; petrol ve doğalgazda dışa bağımlılığı yüzde 95'i geçiyor. Bu yapısal bir sorun. Peki, yerli kömür kaynaklarımızı yeterince verimli şekilde kullanabiliyor muyuz Hayır. Rüzgâr ve güneş başta olmak üzere, yenilenebilir enerji kaynaklarında, atılması gereken adımları hızla atabiliyor muyuz Hayır. Enerjinin güvenli, hızlı, kesintisiz, ucuz şekilde temin edilmesi için, sözde değil özde ulusal bir enerji politikamız var mı Hayır. Bırakınız farklı iktidarların, farklı partilerin enerji politikaları arasındaki farkı, aynı partinin değişik dönemlerde izlediği enerji politikaları arasında bile büyük fark var. Gelen bakan, giden bakanı beğenmiyor. ENERJİDE BAĞIMLILIK NELERE YOL AÇAR Türkiye; doğalgazda büyük ölçüde Rusya'ya bağımlı. Mersin Akkuyu'da yapımı süren ilk nükleer santral, Rusların imzasını taşıyor. Rusya, petrol tedarikçilerimiz arasında da ilk beş içinde. Yani, Rusya; Türkiye'nin enerji politikalarında etkili. Kaldı ki enerji sektörü; politik sorunlardan, ekonomik buhranlardan, jeopolitik gerilimlerden, diplomatik gerginliklerden hemen, doğrudan, kolay etkileniyor. Örneğin küresel ekonomik bunalım yaşanınca, Ortadoğu'da tansiyon yükselince,