"Ağır ağır çıkacaksın bu merdivenlerden,Eteklerinde güneş rengi bir yığın yaprak,Ve bir zaman bakacaksın semâya ağlayarak..."Her mevsimin hatırlattığı bir şair oluyor. Sonbaharın şairlerinden biri kuşkusuz Ahmet Haşim. Eskiden vazgeçmeden yeni olanı dönemi içinde en iyi harmanlayan şairdir. Fizan Mutasarrıfı Arif Hikmet Bey'in oğlu olarak 1884'te Bağdat'ta doğmuş, 1933'te İstanbul'da yaşamını yitirmişti. Çocukluğu Bağdatta geçmiş, 12 yaşında, annesinin ölümü üzerine babasıyla birlikte İstanbul'a gelmişti. Annesine duyduğu sevgi ve onu erken yaşta kaybetmesi, muhayyel sevgilileri ile geçen hayatını Beşir Ayvazoğlu "Ömrüm Bana Bir Ateşti" kitabında anlatır. ŞEYH HUDUDİ!Sonbaharın hatırlattığı bir başka şair de Hüsrev Hatemi. Hatemi şiir ile sınırları koruduğunu iddia eder. Bunu anlatırken Nureddin Topçu'dan örnek verir. "Üç şeyin hududunda durmasını bilmeli: İsteklerin, aklın, hayatın!" Hangi sınırlar bunlar diye sorduğumuzda ise cevabı şöyledir: "Ben hudutta duran bir şeyhim Müslüman toprağındayım. Hududun dışı diyarı-küfr. Hudud küfre geçmiş Türk aydınlarına karşı çizilir" Hatemi aydınları Türk kültürünün kolonlarını kesen toplum mühendisleri olarak görür. Bütün halkların bir kültür kimliği var iken bizimkisine ne oldu" sorusunu sorar. Türkçenin kan kaybetmesini "Kendi vatanında gurbet hayatı yaşayan Türkçemize dostları uzaktan telgraf çekmekle yetiniyor" sözleriyle ifade eder. Kendini Şeyh Hududi, şiirini ise "eski günler ve anıların tapularını saklayan bir tapu sicil muhafızı" olarak tanımlar. Tapu sicil muhafızı olarak hatıralar defterini hiç kapatmaz.Hayran olduğu yazarlardan birisi de Ahmet Haşim'dir. "Aruz taklidi şiir yazarak başladım. Aruz veznini takır tukur bulup, hece veznine adapte olamayıp serbest vezine geçtim" Hatemi bıçak sırtı gezintileri seven bir şair olarak eserler verir. "Biz bir devirden ötekine geçerken, eskisini kötüleriz. İşte bende o yok. Cumhuriyet devrini Cumhuriyet devri gibi seven bir anlayışım var. Osmanlı devrini Osmanlı gibi, Selçuklu devrini İslam öncesi Türk edebiyatını o devir edebiyatı gibi sevmek" "Kederdir yüreğimin değişmez postnişini" mısralarının şairi pek geniş bir dost halkasına sahiptir. Filozof ruhlu hazık ve nazik bir dost olarak tanınır. Çok kuvvetli mısralardan sonra neden hafif mısralara yol veriyorsunuz sorusuna; "Ben hüznün üzerine biraz limon sıkıyorum keskinliği azaltmak için, reçele limon sıkmak gibi" diyerek cevap verir. Şaka yaptığı zaman aşırı ciddi bir tavır takınır. "Sen bana akıl fikir vermiştinSuç bende Rabbim ben çuvalladım" mısralarını 63 yaşında yazar. "Benim tuttuğum yol olumlu uzlaşmacılıktır, vatansever uzlaşmacılıktır" der. Hiç uzlaşamadığı kişileri ise şöyle tanımlar: "Onlar iyi koku alır, rüzgârın ne tarafa eseceğine kolayca kestirir hemen kıble değiştirirlerdi. şamı garibandan değilsek de muhakkak çırağan'da değiliz anne!lambalar söndü, çakmağını kim yakacakbu uluyanlar çakal mıESKİYLE VEDALAŞMADAN YENİYİ BULMAKBunu en iyi anlatan şairlerimizdendir Hüsrev Hatemi. Şeyh Hududi olarak koruduğu sınır da budur! Diyor ki "Etki olarak, hiçbir zaman divan edebiyatı eksilmedi benim şiirimden. Serbest vezne geçmekle ne Ahmet Haşim'le vedalaştım ne Yahya Kemal'le vedalaştım. Ama arka fona Nazım Hikmet de girdi artık. Onun şiirlerini de çok sevmeye başladım" Orda, uzaklarda İstanbul'da,Herkesin bir sonbahar toplayışı vardırGünlerden sonbahar toplayanların ustası;Orda, Atilla İlhan'dır.KUŞLARLA BİR HATIRAGeçen hafta genç şairlerimizden, şiirimize yeni bir soluk getiren