Herkes kendi itibarının derdinde.

Hafize Hanım "İtibar suikastına uğradım" diyerek görevden "affını istedi".

Maliye Bakanı Mehmet Şimşek, "Kararı tamamen şahsidir ve kendi takdirleridir" dedi.

Son sözü Resmi Gazete'de elbette Reyiz söyledi: "Merkez Bankası başkanı görevden alınmıştır."

Nokta.

İtibardan tasarruf olmaz demesi boşuna değildi.

Olsa da kolay olmuyor.

Birisi çıkıyor, üstüne titrenen itibarı yerle bir ediyor.

Hafize Gaye Hanım hanım hanımcık bir üslup ve niyetle "Görevden affımı istedim" diyerek makamı teslim etmek istiyor.

Gerekçesi de çok saygıdeğer: "Ailem ve 1.5 yaşına basmamış evladımın huzuru için..."

Ama devir istifa değil biat devri.

(Ekonomininki dahil) sayısız kitabın yazarı, kırk yılın kamu bürokratı Mahfi Eğilmez'in dün "kendine yazdığı yazılar"da belirttiği gibi istifa da intihar gibi bir tür başkaldırı. Özellikle Türkiye Yüzyılı'nda

Devamını biz getirelim.

İslamiyet intiharı yasakladığı gibi istifayı yasaklar.

İstifa açıkça "ululemre" (yöneticiler) karşı çıkmaktır. (Nisa Suresi 59. ayet) Rastlantıya bakın ki nisa, Arapça "kadınlar" demektir. Hafize Hanım'ı koltuğa kim oturttu ise oradan kaldıracak da odur.

Durumdan vazife çıkarmak isteyenler her zaman oluyor.

Mehmet Şimşek'e bakar mısınız Selefi Nebati Bakan'ın mizah eksiğini kapatma peşinde. "Önerim doğrultusunda yeni atanacak Merkez Bankası başkanı ve ekibine başarılar diliyorum" diyor.

Breh breh breh...

"Tek adamlık" kuru iftira imiş, iftira atılıyormuş meğer.

Belli ki Hafize Hanım'ı "İtibardan tasarruf olmaz!" sözü yaktı.

Uğradığı "itibar suikastı kampanyası"na daha fazla dayanamayıp görevden "affını" talep etmesi bundan.

İstifa ile affın aynı kapıya çıktığını öğrenmiş. Yine de safiyetinin kurbanı olmaktan kurtulamadı.

Sadık abiden enflasyonun seyrini öğrenmek istemesi ne ise bu "af talebi" de odur.

İngilizcesi ve Almancası anadili kadar muhkem. Amerika Birleşik Devletleri'ndeki 100 büyük bankanın 40 yaş altındaki en önemli, en tepe kadın yöneticisi olma başarısından belli ki Arabi-Osmanlıcaya pek yer kalmamış.

İkisi de aynı harflerle yazılıyor:

İstifa (a sesi uzun) "af" kökünden, "affını isteme" veya "bir işten kendi isteği ile çekilme".

İstifa (ikinci i ve a sesi uzun) "vefa" kökünden türeme ve tamamıyla alma, alınma, ödetilme anlamında. (İstifade bu aileden bir sözcük.)

Aslında "İtibar suikastına uğradım" ve "Bu yüzden affımı istedim" diyen Hafize Hanım'ın itibarına en büyük darbeyi de Reyiz vuruyor.