Yûnus Emre, hocası Taptuk Emre hazretlerine (rahmetullahi aleyhima) otuz sene hizmet etti. Ama istifâde etmediğini zannetti. Öyle vehmetti kendi kendine. Bu üzüntüyle terk etti dergâhı. Ve çıktı dağlara. Baş açık yalın ayak dolaşırken iki kişiye rastladı oralarda. Oturup sohbet ettiler. Birbirlerini sevdiler. Yemek vakti gelince o kimselerden biri duâ etti. O anda gökten yemek dolu bir (tepsi) indi önlerine. Yiyip doydular... Akşama öbürü duâ etti. Yine bir (tepsi) indi gökten. Yine yiyip doydular. Ve ertesi gün oldu. Sohbet falan derken acıktılar. O iki kişi Yûnus'a dönüp; "Haydi sıra sende. Şimdi de sen duâ et"