Böylelerini herkes ayıplar!

"Ağlayanın malı gülene hayretmez" Bir ahlaki değerdir "Ağlayanın malı" ne demektir Çocuklar hariç ağlayan bir kimse gördüğünüzde bilirsiniz ki bir çaresizlik yaşanmaktadır. Bir gücü yetmezlik, bir haksızlığa uğramışlık, bir zulümle karşılaşmışlık söz konusudur Böyle birisi ağlamasa bile yaşadıklarının üzüntüsüyle kalbi kırıktır Ağlamak da aslında mecazdır Kimdir ağlayan Henüz hiçbir şeyden haberi olmayan ama kendisine miras intikal etmiş hakkı yenilen bir yetimdir Kimdir ağlayan, çaresiz olduğu için hakkını arama konusunda cesareti olmayan Evi, arabası, arsası ekip biçtiği arazisi, bağı bahçesi tarlası vb. yalan dolan ile oyuna getirilerek elinden alınan Torpilli başkalarınca hakkı yenilen Kazandığı, başardığı hâlde kazanmadı gösterilen Örnekleri çoğaltabiliriz Bu ve benzeri kimseleri mağdur edebilirsiniz. Yetimin malını üzerinize geçirebilirsiniz Sahte senetle, karşılıksız çekle karşınızdaki esnafı tüccarı iş insanını dolandırabilirsiniz Kendinize göre uyanıklık yaparak elinize geçenlerle mutlu olabilirsiniz. "Benim oldu" diye sevinebilir, gülebilirsiniz Ama atalarımız demişlerdir ki "bu haksız kazançların, kazanımların veya imkânların size bir hayrı olmaz" Nasıl olur bu Bilmediğiniz, ummadığınız beklemediğiniz yerlerden öyle sıkıntılara öyle dertlere öyle belalara düçar olursunuz ki şaşar kalırsınız Huzurunuz kalmaz, stresten sinirden kendinizi yer bitirirsiniz Çoluk çocuğunuzun mürüvvetini göremezsiniz Toplum içinde kısa zamanda tanınır bilinir ve dışlanırsınız Öteden beri nice örnekleri vardır Onun için düzgün alışverişlerden sonra taraflar birbirine "hayrını gör" derler Bu bir rızadır Bir helalleşmedir Günümüzde bilimsel olarak da ispatlanmıştır ki böyle durumlarda insanın "can" denilen enerji akışında pozitiflik yayılmakta ve huzur denilen ve hiçbir varlığa değişilmeyen duygu oluşmaktadır. Ya da birçok şeye türlü hilelerle kavuşmuş olunsa da negatif enerji sebebiyle huzursuzluk yaşanır Bizim kültürümüzde kimsenin hakkına göz dikilmez, fırsatçılık yapılmaz Fatma Betül Tuğcu ŞİİR Anneme hasret -Askerlik hatırası anne hasreti- Anneme mektup yazmak istedim Kâğıt, gözyaşımdan ıslanıp kaldı. Silmek istedim de gözüm yaşını, Kurumak bir yana arkası geldi. Ağlaya ağlaya yazdım mektubu, Sözüm gözyaşıyla karışık oldu. Kalem inat etti düzgün yazmadı, Kâğıdın yüzü hep kırışık oldu. 'Anneciğim' dedim, 'seni özledim', Aklıma beraber günlerim