Mustafa Kemâl'in havradaki resmî cenâze âyini (34)

Hüseyin Cahid'in Başmuharriri olduğu fanatik Kemalist gazete: "Aldığımız her nefesi kendisine borçlu olduğumuz ebedî Atatürk'ün dehâsından fırlıyan altı ok istikâmetinden kıl kadar şaşmıyacağız!" Hüseyin Cahid, bahis mevzûu edeceğimiz makâlesini neşrettiği zaman, CHP'nin nâşiriefkârı Ulus gazetesinin değil, 6 Mayıs 1938'de, yânî "Ebedî Şef"in henüz hayâtta olduğu günlerde neşir hayâtına atılan Yeni Sabah gazetesinin -ilk günden beri- Başmuharriridir. Binâenaleyh, (bir başka Cemâatdaşı -Ahmet Emin Yalman- gibi) bir ara hışmına uğradığı "Ebedî Şef"in affına mazhar olmuş, mâhir bir eskrimci misillû kullandığı kalemiyle günlük gazetelerde makâleler neşretme iznine kavuşmuştu. Hüseyin Cahid Yalçın'ın Başmuharriri ve Ahmet Cemalettin Saraçoğlu'nun Sâhibi olduğu Yeni Sabah, kendisini en katı, en tâvîzsiz cinsinden bir "Kemalist gazete" îlân ederek intişâra başlamıştı: "YOLUMUZ "Yeni Sabah Kemalist gazetedir. "Aldığımız her nefesi kendisine borçlu olduğumuz ebedî Atatürkün dehasından fırlıyan altı ok istikametinden kıl kadar şaşmıyacağız. "Yurdun iç ve dış politikasını çevirenlere, iç ve dış emniyetini, sağlığını, kültürünü, parasını, bayındırlığını koruyanlara sarsılmaz ve devrilmez bir güvenimiz var. "Ne içimizle, ne dışımızla yabancı bir ideolojiye zerre kadar temayülümüz olmıyacaktır. Kemalist çerçeve içinde hedefimiz şu iki kelimeye bol bol sığar: Yurdun selâmeti. Yeniliğimizde bir muhalefet kokusu arıyan tek tük insan varsa, onları bekliyen sukutu hayali şimdiden ve açıkça kendilerine haber veririz. "Bununla beraber, gözleri perdelenmiş evetçilerden ve hay haycılardan da değiliz. Gördüğümüz ulusal ve sosyal yaraların üstüne basmakta, lekesiz bir kalem tutan parmaklarımızı en ulvî cesaretle techiz edeceğiz; karanlığın, geriliğin ve faziletsizliğin üstüne olanca hızımızla yürüyeceğiz. ... "Söylemeğe hacet yok ki 'Yeni Sabah' ünvanı, Mihranın Sabah'ını hatıra getiremez: Eski Sabahçının, bu güzel Türk kelimesini de, Türkiyede kazandığı servetle beraber dışarıya kaçırmıya hakkı olamazdı. Onun kendine mal ettiği millî kıymetler arasında, müsadere etmekte gecikmediğimiz bu kelimeyi, eskisinden ayıran 'Yeni' vasfile bir Türk gazetesine kazandırdığımız için de bahtiyarız. "Yeni Sabah, batan bir imparatorluğun ve Mihranın Sabahının değil, Atatürk güneşile beraber doğan yeni Türk sabahının aydınlıklarına sayfalarını açıyor." (Yeni Sabah, 6.5.1938, s. 1) (Yukarıda, "Ebedî Şef" ölünce, matbûâtın tamâmı gibi bu gazetenin de, nasıl bir tapınış tavrıyle haberler, makâleler neşrettiğini bahis mevzûu etmiştik...) Hüseyin Câhid'in, "Millî Şef"in Yahûdi tarafdârı siyâsetine tercüman olan bir başmakâlesi Hüseyin Cahid'in biraz aşağıda tam metin hâlinde nakledeceğimiz başmakâlesi, Kemalist Totaliter Rejimin Yahûdi mes'elesi karşısındaki resmî tavrını aksettiriyordu. Bu husûsu, Muharrir, bizzât kaydediyor. Dîğer taraftan, makâlesinde işlediği noktainazarın "yüksek ve salâhiyetdâr Devlet adamlarına" âid olduğunu söylemekle, "Millî Şef"i işâret etmiş oluyor; zîrâ, mâlûmdur ki bir totaliter rejimde, totaliter şef her şeydir, bütün Sisteme hâkim olan onun irâdesidir. Binâenaleyh, makâledeki alâkadâr pasajı bu anlayışla değerlendirmek lâzım gelir: "Bunu en katî bir lisan ile temin edebilmeğe salâhiyettarım. Bu sözleri yalnız kendi mülâhaza ve düşüncem, kendi görüş ve kanaatim eseri olarak söylemiyorum. Ankarada yüksek ve salâhiyettar devlet adamlarımızın telâkkilerinin ve noktai nazarlarının böyle olduğunu görmekten mütevellit bir katiyet ile şu satırları yazıyorum." Kaldı ki bu husûsu böyle açıkça belirtmemiş olsaydı dahi, makâlesinin, İnönü'nün, Yahûdi milleti hakkında, tâ Lozan günlerinden, bilâhare Haziran-Temmuz 1934 Trakya Hâdiselerinden beri beyân edegeldiği telâkkî ve tavrına (ki bunları yukarıda bahis mevzûu etmiş bulunuyoruz) tamâmen muvâfık olduğu müşâhede ediliyor. (Akşam, 12.12.1952, ss. 1 ve 2) Kuvvetli kalemini hep Avrupacılık, İttihâdcılık ve Kemalizm lehinde, Müslümanlık, Müslümanlar ve Allâh akîdesi aleyhinde kullandı. Müslümanlık ve Allâh akîdesi, onun, Cemâatinin, Farmasonların, bilcümle fanatik Kemalistlerin nazarında "İrticâ"dır ve "her görüldüğü yerde ezilmelidir"! 1952'de, Ulus'un Başmuharririydi