"Ekranlara çıkan, herkesin ismi söylendiğinde hatırladığı doktordu ama cerrah değildi..." Çocuğuna ilaç parası için telefon ederek metrobüse binen adamı anlatmaya bugün de devam ediyorum. Sonra adama acıyan genç döndü ve yolculara dedi ki: "Arkadaşlar burada bir babanın evladına ilaç alması lazım. Herkes bir elli lira yardım etse, bu parayı çıkartıp veririz. İnsanlık öldü mü Haydi bir gayret bulalım bu parayı!" Kimseden ses çıkmıyordu O ara "sağ ol abi" dedi bir tarafa doğru Sanki birisi bir elli lira çıkartıp vermişti demek ki Hiç kimse onunla göz göze gelmiyordu. Herkes neyin ne olduğunu anlamaya çalışıyordu Kimseden çıt çıkmıyordu. Delikanlı para toplamak için biraz geri bir iki adım daha attı ama karşılık alamadı Bu arada sürekli "İnsanlık ölmedi ya, bu adama bu parayı bulamayacak mıyız, ya ayıp ya" filan diyordu... Derken metrobüste üç dört durak gidildi Sanki vakit daralıyor gibi bu defa kimseyle alakası olmayan sadece telefonda bir yakınından borç para isteyen alamayacağını öğrenince de sitem ederek o kimse ile telefon konuşmasını sonlandıran çaresiz baba ayağa kalktı Hani hepimizin belirli zamanlarda yolcu otobüslerinde, vapurlarda banliyö trenlerinde "kardeşlerim bir dakikanızı rica ediyorum" dedikten sonra konuşma yapan kimseler gibi ağlamaklı bir sesle ilaç parasını kendisi talep etmeye başladı. Yeminler ederek, doktorun ismini verip "arayabilirsiniz" diyerek "Bunu isterken sizden utanıyorum" gibi sözler söyleyerek