Öğretmenliğe başlarken babamın verdiği iki nasihati ve emekli olana kadar o nasihate uymanın bana sağladığı saygınlığı nüfuzu, itibarı anlatmaya bugün de devam ediyorum...Öğrencimin bu apansız sorusuna şaşırdım. "Ne bileyim oğlum" dedim. "Dikkatli bakın hocam" dedi... Ardından ekledi: "Annemi hatırlayabilecek misin O da sizin öğrencinizmiş de!..""Ama böyle bir imtihanı ben nasıl geçeceğim""Hocam annem ile iddiaya girdik... Yıllar da geçse o hatırlar" dedi, ben "hatırlamaz" dedim... Onun için soruyorum" dedi."Sen filanca öğrencimin oğlu musun yoksa" dedim, çocuk havalara zıpladı. Hemen telefonla annesini aradı. "Anne yemin ediyorum seni hatırladı" dedi. Annesi de telefonun ucunda "Yaşasın hocam beni unutmamış" diye havalara zıplamış.Bir gün okulda benim sınıfımda öğrenciler arasında bir sorun çıkmış... Arkadaşlar sorunun çözümünde biraz zorlanmışlar. O gün de benim dersim yoktu. Evimde oturuyordum. Evim de okula iki yüz elli, üç yüz metre mesafede... "Hocam sizin sınıfta biraz sıkıntı var da bir zahmet gelebilir misin" diye aradı nöbetçi öğretmen arkadaş. Kalktım yine takım elbiseli kravatlı gittim. Sınıfa gelince çocuklar konuyu bana anlattılar... İçlerinden bir tanesi bir arkadaşının giyim kuşamıyla ilgili sorun çıkartmış. Şöyleydi böyleydi derken "ya sen gideceksin ya ben" tarzında restleşmişler...O tavır koyan öğrenciyi aldım karşıma "sana mı düştü başkasının giyimini düzeltmek! Burada öğretmenleri olarak biz varız!" tarzında konuştum ve kesin talimat verdim: "Bir daha