Bir haber okudum, önce sevindim sonra üzüldüm. Sevindiğim haber şu; nesli koruma altında olan dikkuyruk kuşlarının koruma tedbirleri nedeni ile sayısı artmış. Düşünün ki topu topu elli çift kalmışken koruma altına alındığı için bu sene sayısı iki katına çıkmış. Bu güzel. Zira her zaman tekrar ederim, çevremizdeki hayvanlar varsa bizler varız. Onları korumak bir mecburiyettir, Bu sözüm sadece bu dikkuyruk için değil tüm hayvanlar içindir. İşte nesli korunduğu için sevindim AMA haberin devamında bir ifade vardı. Bu güzel haberi veren diyor ki "Eğer sulak alanlarımızı korur, avı usulüne göre yaparsak, hem sayıları artar..."

Yahu avlanmalarına izin verirsek sayıları nasıl artar Sonra avlanmalarına niye izin verelim Yeter artık bırakın sadece dikkuyruğu, tüm hayvanlarımızı telef ettik, av bir spormuş adı altında üç kuruş para gelecek diye yabancı ülkelerden hayvan öldürücülerini çağırdık, küçük büyük demeden canlarımıza kıydık. Peki şimdi avı usulüne göre yapıp topu topu 100 çift civarında kalmış hayvanımızı öldürmeye nasıl razı olalım İşte haberin üzüldüğüm noktası buydu. Artık yaşayanları öldürmenin bir spor olmadığını kabul edelim, öldürmenin tek gerekçesinin meşru müdafaa dediğimiz, öldürülme tehlikesi altında karşı koyma dışında mazeretini kabul etmeyelim.