Galatasaray'ın Okan Buruk nezdindeki ideal 11'i dün akşam Kayseri'de sahne alan değildi kuşkusuz. Yine de üç tane Avrupa maçı oynamış son şampiyonu ideal 11'ine hayli yakın bir kadroyla oynadığı maçta zorlanması çok dikkat çekiciydi. Belliki Okan Buruk, rotasyonu Slovenya rövanşına ötelemişti. Ben bu zorlanmanın Galatasaray'ın eksiklerinden veya yorgunluğundan çok iki sezondur aynı kadroyla oynayan Kayserispor'un dirayetinden kaynaklandığını düşünüyorum. Keza Üç Türk oynatma zorunluluğu olmasa bile Abdülkerim, Barış ve Kerem'in 11'de yer alması kimse için sürpriz değildi. Berkan'sa formu beğenildiği için sahadaydı. Kayseri tehditkardı, Galatasaray'sa pozisyon üretiyordu ama ilk yarı golsüz geçildi. Oliveira ilk yarıdaki dağınık görüntüsünü bir nebze toparlayıp 56'da Icardi ve Angelino girince sarı kırmızılı taraftarın galibiyete olan inancı bir kat daha artmıştı. Torreira'nın yokluğuyla orta sahanın defoları çok daha belirgindi. Bu sebeple 70'de Zaha'yla birlikte oyuna giren Demirbay'ın performansı pek çok kişi gibi beni de meraklandırmıştı. İlk maç için "kalitesini ortaya koydu" demek mümkün. Bu oyuncunun bu sezonki performansı (orta sahaya başka transfer yapılmayacaksa)