Seçimler bitti ve artık gerek iktidar ve gerekse muhalefet için önlerine bakma zamanı geldi. Kim doğru düzgün işler yaparsa onun meyvesini alacağı bir süreçten geçeceğimiz de ortada.

Geçen günlerde Tv'de yeni seçilen Esenyurt Belediye Başkanı Ahmet Özer'in konuşmasına denk geldim. Özer yapacağı belediyecilik anlayışı ile ilgili çok net mesajlar verirken kurduğu bir cümle gerçekten çok önemli idi. "Belediyeciliğin Ak partilisi CHP'lisi olmaz. Ak Parti'nin yaptığı yoldan CHP'li, CHP'linin yaptığından Ak Partili ya da bir başka partili geçmeyecek mi Biz partili partisiz herkese bir şekilde hizmet götüreceğiz."

Cümleden bağımsız belediye hizmetlerinin neler olduğu üç aşağı beş yukarı belli ama son 10 yılda belediyecilik hizmetleri bir çeşit hayrat işine dönüşmüş durumda. Hemen her belediyemiz aş evleri, halk ekmek fabrikaları vb. açarken halka gıda dağıtımından kömür dağıtımına, elektrik faturasından doğal gaz faturası ödemesine, öğrencilere burs vermeye kadar birçok kalemde hizmet görüyor.

Peki, belediyenin asli görevi bu mu

"Evet" diyenlerimiz çıkabilir ama bu tür konuların belediyecilik açısından tali konular olması gerekmez mi

Ancak ülkemizde son dönemde yaşanan ekonomik yıkım maalesef belediyeciliği de devlet idaresini de böyle bir misyona doğru evriltti. Maalesef plansız programsız eğitim icraatları ve yatırım projeleri insanımızı vasıflı hale getirmek yerine daha da vasıfsızlaştırdı.

Ülkemizde çalışan nüfusun ezici çoğunluğu asgari ücrete talim ediyor ve bu da milyonu aşkın nüfusun çalışmaktan vazgeçmesine sebep oluyor. Pek çok genç aile evinden ayrılmak yerine evin bir köşesinde sığıntı gibi yaşarken, yine bir çok insan çalışmak yerine evde oturmayı tercih ediyor.

Kimse verilen ücreti haklı olarak beğenmiyor ama işin kötüsü pek çok insanımız beğenmedikleri maaş kadar bile işletmelere katkı sağlayamadığının farkında değil.

Asgari ücrete üst üste yüksek zamlar yapılırken (ücretin hakkaniyetli olduğunu, fazla olduğunu iddia etmiyorum) toplumun geneli için bu zamların olumsuz sonuçlar doğuracağını aklı başında tüm ekonomistler yazmıştı. Çünkü siz vasıfsız iş gücünün ücretini orantısız şekilde arttırırken aslında olan vasıflı iş gücüne oluyordu.

Altta şişen ücretler yukarıya kesinti olarak yansıdı ve dahası altta artan işçi maliyetleri de hemen her kaleme ek zam olarak yansıdı. Kaba tabirle iyi niyetten maraz doğdu.

Son 4-5 yıl içinde küçük ölçekli binlerce işletme artan maliyetler nedeniyle ya işçi sayısını azalttı ya da kepenk kapatmak zorunda kaldı. Pazartesi günü gazetemizin manşetlerinden birisi Tekstil Sektöründeki feci durumdu.

Basit getir-götür tarzı bir işletme işleten bir arkadaşım kriz öncesi işletme ihtiyacının çok üstünde eleman çalıştırırken durumu "üç beş kişi daha evine ekmek götürsün" diye açıklıyordu şimdi ise bu arkadaş artan maliyetler karşısında minimum seviyeye düşürmüş durumda ve sinekten yağ çıkarmaya çalışıyor ki pek çok küçük işletmede de durum maalesef bu. Orta ölçekli işletmelerde de durumun farklı olduğunu sanmıyorum.

Büyük işletmeler için asgari ücret hiçbir zaman genel bir gösterge değil çünkü o piyasa kendi değerini kendi içinde belirliyor.

Asgari ücretin büyüklerin (Koç ya da Sabancı vs.nin) burnunu sürttüğünü sanan milyonlar var ülkemizde. Halbuki bu holdinglerde asgari ücretli çalışan personel sayısı muhtemelen devede kulak misali.