"İlim davasına, Müslümanlar kadar bağlı bir millet gelmemiştir. Bugünkü medeniyetin kurucuları, Emevîler, Abbâsîler, Gazneliler ve Osmanlılar olmuştur." Bütün dinleri iyi incelemiş olan, İngiliz ilim adamlarından Lord Davenport, yirminci asır başlarında Londra'da bastırdığı, "Hazret-i Muhammed ve Kur'ân-ı kerîm" adındaki İngilizce kitabında diyor ki: Ahlâk üzerinde son derece titizliğidir ki, Müslümanlığın, az zamanda, süratle yayılmasına sebep olmuştur. Müslümanlar, muharebede, kılınca boyun eğmiş olan başka din adamlarını, daima af ile karşılamışlardır. Juryo diyor ki; Müslümanların Hıristiyanlara karşı davranışı ile, papalığın ve kralların Hristiyanlara revâ gördüğü muamele, aslâ kıyas edilemez. Meselâ, 1572 miladi yılı Ağustos'un yirmi dördüncü günü, yani Sent Bartelemi yortu günü, dokuzuncu Şarl ve Kraliçe Katerina'nın emri ile Paris ve civarında altmış bin Protestan öldürüldü. Böyle nice işkencelerde dökülen Hristiyan kanları, Müslümanların harp meydanlarında döktükleri Hristiyan kanlarından kat kat fazladır. Bunun içindir ki, birçok aldanmış insanı, İslamiyet'in zalim bir din olduğu zannından kurtarmak lâzımdır. Böyle yanlış sözlerin hiçbir vesikası yoktur. Papalığın, vahşet ve yamyamlık derecesine varan işkenceleri yanında, Müslümanların, gayrimüslimlere karşı davranışları, ağzı süt kokan bir sabininki çocuğunki kadar yumuşak olmuştur. İslamiyet, başka dinlerin hurafeler ve şüpheler bataklığı ortasında, çiçek temizliği ile yükselmiş bir aklî ve fikrî asaletin sembolü olmuştur. İslamiyet, ilâhlara insan kanı dökmek facia ve felâketinden beşeriyeti, insanlığı kurtardı. Bunun yerine, ibadeti ve sadakayı getirmekle, insanlara iyilik aşıladı. Sosyal adâletin