Geçen hafta, "bizden olanlar" veya "bizim adamlar" dediklerimizden yediğimiz darbelere değinmiştim. Zira onlara hep "bizim adam" hoşgörüsüyle yaklaşıyor ve hatalarını çoğu kez görmezden geliyor hatta savunuyorduk. Şayet zaman imkân verir de asıl yüzlerini gördüğümüzde çoğu kez iş işten geçmiş oluyordu. Bunlardan biri olan Mehmed Akif'e takılanlar yine az olmadı. Çünkü konuşanlar onu medh ü senanın ötesinde anmadılar. Hata ve kusurlarını hiç görmediler. Hatta önceki gün Ahmet Davutoğlu'nun bir videosuna rastladım.