12 Şubat 2021 tarihli Yeni Asya'da; "Atatürkçüleri Koruma Kanunu: 5816" başlıklı bir makale yazmıştık. "Mahiyetinin bilinmesinin ehemmiyetine binaen" o makaleyi, tekrar nazarlarınıza arz ediyorum ve en sonunda da, başlıktaki suali soracağım:

Evet, yanlış okumadınız! Bu, aziz milletimizin ensesinde boza pişiren meşhur kanun: 5816, "Atatürk'ü Koruma Kanunu" diye bilinir, ama değil. Hem Atatürk ölmemiş miydi Ölmüş birisine, hususî, hem de şahsa ait kanun olur muydu Dünyanın neresinde var böyle bir şey Hem de, böyle bir şey, anayasaya muhalif olmaz mıydı

1950 seçimlerinde, CHP'den milletvekili aday adayı da olduğu söylenen M. Kemal Pilâvoğlu isminde, Ticanîlerin başı olan bu adamın tertibiyle, heykel kırma senaryosuyla, 5816'nın çıkmasını sağlanmıştır.

Merak edenler, o zamanki Meclis görüşmelerine bakabilir. Burada biz, o zamanki görüşmelerden, sadece Demokrat Parti milletvekili Halide Edib Adıvar'ın yaptığı konuşmayı yazıyoruz şöyle diyor: "Tasarıyı getirenlerin esas fikriyle hepimiz hemfikiriz. Fakat bunun için yeniden bir kanun yapmak, Atatürk'ü tarihten önceki Asurîler, Babillilerin yaptığı gibi ilahlaştırılmış, putlaştırılmış insanlar arasına koymaktır. Ceza kanunundaki hükmü bir tarafa bırakarak sadece heykel kırmak veya cumhuriyetin banisi Atatürk'e dil uzatmak gibi bir saygısızlığın önüne geçmek için yeni bir kanun yapmayı bir şark zihniyetinin yeni bir mahsulü diye telâkki ederim. Yani daha evvel de dediğim gibi, kablettarih put haline gelen ve bugün yerinde yeller esen eski saltanatlar devrinde şahsı ilahileştirmek ve onlara adeta bir put gibi tapmak zihniyetinin tekrar hortlaması gibi geliyor bana."

Tarihçi Mustafa Armağan da, "saklanan tarih" programında şöyle söylüyor: "Atatürk'ü Koruma Kanunu toplum vicdanında kalkmıştır. Çünkü bu kanun fosilleşti, fosilleşen her şey gibi bu da tarihe karışması lâzım. Çünkü dünyanın hiçbir yerinde böyle bir şey olamaz. Ölen bir insan, kanunun konusu olmaktan çıkar. Hukuk şöyle tanımlar; 'İlk nefesi aldığı ve son nefesi verdiği süre içerisinde bir insanın hayatını düzenler' Hukukun ölen bir kişi ile ilgisi artık sadece miras meselesi ile alâkalıdır.

Ölen kişiye, "lâf söylenemez, hak-kında konuşulamaz, eleştiri yapılamaz" gibi meseleler hukukun konusu değildir. Nitekim Atatürk'ü Koruma Kanunu'nun metnini o zaman Türkiye'de bulunan, (1902-1985) yılları arasında yaşayan Alman Yahudî'si Prof. Dr. Ernst Eduard Hirsch hazırla-mıştır. Bunu bütün Türkiye'nin bilmesi gerekmektedir."

Prof. Dr. Ernst Eduard Hirsch bunu kendi hatıratında şöyle anlatır: "Adnan Menderes'in adamları geldi, benden bir formül istediler. Çünkü Türkiye Millet Meclisi'nde "Atatürk Koruma Kanunu" reddedildi. "Aman bize bir formül bul, biz bu konunu çıkarmamız lâzım" dediler. Ben de oturdum bir formül buldum. Düşündüm, evet ölmüş bir insan hukuk tarafından korunamaz, dünyanın hiçbir yerinde savunulacak bir şey değil bu. Ama burada şöyle bir kurnazlık geldi aklıma onu seven insanların hissiyatı rencide olacak şekilde Atatürk'e davranılırsa, bu yine yaşayan insanların hukuku alanına girer. (Yani Atatürkçüleri korumak lâzım, demek istiyor Alman Yahudî'si. OZ)

"Kendisine başvuran, hükümete yakınlığıyla tanınmış bir milletvekiline Hirsch'in verdiği cevap, şu olmuştur: "Atatürk adında bir şahıs, hukukî anlamda, artık mevcut değildir. Dolayısıyla ona kanun yoluyla da bir imtiyaz sağlanması söz konusu olamaz. Söz konusu tasarıda ceza hukuk norm-larıyla korunması öngörülen hukukî varlık bir şahıs olarak Atatürk değildir. Burada korunmak istenen Türkiye Cumhuriyeti'nin kurucusuna karşı Türk milletinde genel olarak yaygın bulunan hayranlık ve saygı duygusudur. İşte, ceza tehdidi altına konulmak istenen davranışlar, halkın içinde yaşamayı sürdüren bu saygı duygusunu, yani merhumun anısını zedelemeye müsait davranışlardır."