Başta Suriyeliler olmak üzere Türkiye'de farklı adlarla bulunan yabancılara yönelik tepki giderek kontrol edilebilir sınırların ötesine geçmeye başladı. Göçmen, sığınmacı, geçici koruma altındakiler, mülteci ve hatta turist, adına ne dersek diyelim önü her geçen gün alınamaz hale gelen bir yabancı düşmanlığı çok daha görünür durumda.Elbette bugüne bir anda gelinmedi. Neden sorusunu sormadan önce mevcut durumu sayılarla tespit etmek gerekiyor.Toplumdaki tepkinin de çarpan etkisi ile Türkiye'deki yabancıların sayısına ilişkin akıl almaz rakamlar telaffuz edilmeye başlandı. Ülkedeki Suriyeli, Afgan, Pakistanlı sayısını 10 milyona kadar artıran var.Mesele sosyal medyada etkileşim almak ve öfkesineiddiasına meşruiyet kazandırmak olunca ne dilin kemiği ne sayının sınırı var.İçişleri Bakanlığı Göç İdaresi'nin rakamlarına göre ülkedeki Suriyeli sayısı 3,7 milyon civarında. Mülteciler Derneği'nin 24 Mart itibarıyla yayımladığı raporda da aynı rakamlar geçiyor.İşin asıl ilginç tarafı bu rakam neredeyse son beş yıldır hemen hemen aynı. Hatta bazı yıllarda rakamın ufak da olsa düştüğü de vaki.Meselenin başlangıç noktası olan 2011'deki sayı sadece 58 bin. 2013 ila 2015 arasında büyük bir sıçrama var. Rakam 2,5 milyona fırlıyor. Ancak 2017'den bu yana 3,5 milyon civarındaki rakam çok değişmiyor.Gösterilen tepki ile sahadaki gerçek arasındaki fark iller bazında da farklı değil. Suriyelilerin neredeyse yarında fazlası güney sınırımıza yakın Adana, Mersin, Gaziantep, Şanlıurfa ve Kilis'te bulunuyor.Bu durum bir yandan adı geçen şehirler için önemli bir yük. Diğer yandan ise geçici koruma statüsündekilerin geldikleri ülke ile bağlarının korunması açısından avantaj.Bu fotoğrafı yarım milyondan fazla Suriyeliye ev sahipliği yapan İstanbul bozuyor.Bu şehirlerin dışında herhangi bir ilde bulunan Suriyeli sayısı o ilin nüfusunun yüzde beşinin hatta 45 ilde nüfusun yüzde birinin altında.Bu rakamlara Afganistan ve diğer ülkelerden gelenleri, çalışma izni ile yasal olarak bulunanları da eklediğimizde rakam 5 milyonun üzerine çıkıyor.Son iki yılda ABD'nin Afganistan'dan çekilmesi sürecindeki dönemi saymazsak genel olarak toplam rakam sabitken toplumdaki tepkinin yükselmesinin temel sebebi ekonomideki bozulma ve buna bağlı olarak da iktidarın toplumda yaşadığı güven erozyonu.Bir kere şunu teslim etmek zorundayız. 2011-2017 arasını bile alsak tarihin gördüğü en büyük nüfus hareketlerinden birinde ev sahibi toplumun bunu hiçbir şey olmamış gibi karşılaması mümkün değil. Kaldı ki Türkiye'de bu büyük travmanın şimdiye kadar büyük bir olgunlukla geçirildiği de bir gerçek.Ancak Suriyelilerin gitmeyeceklerinin daha genel bir kabul haline gelmesi, iktidarın diğer birçok başlıkta olduğu gibi hem sürecin yönetiminde hem de iletişiminde sonuca dönük bir kapasitestrateji ortaya koyamaması, işsizlik oranlarındaki yükselmenin faturasının toplumdaki en kırılgan ve savunmasız kesimlere çıkarılması gibi sebeplerle mesele yönetilebilir olmaktan çıkıyor.Türkiye'nin Suriye meselesinin kendisine odaklanıp ülkeye gelenleri geçici görmesi, dış politikadaki süreçlerin içeri ile koordinasyonunun sağlanamaması, sınırları insani gerekçelerle açmanın hukuki