Olmuyor olmuyor, Mikronezya Merkez Pastanesi'nin kasaları bir türlü dolmuyorduYolsuzların iktidarını çaresiz bir sessizlikle izleyen muhalif Mikronlar; üstüne oturanı üç vakitte mutlaka fırlatan MP makamını kendi aralarında Cape Canaveral diye anıyorlardı. Yol dininin yeryüzündeki temsilcisi ve tabii ki Mikronezya'nın ulu çobanı Muktedir Makropiç bile habire müdür fırlatmaktan sıkılmış, hatta yenisini aramaktan da gına getirmişti.MP makamının bir kez daha boşaldığı gün, bir numaralı paydaşı Cenabet Cengizski'yi çağırıp: "Yeter!" dedi. "Hepiniz löpür löpür götürmek için hazıra konuyorsunuz. Biraz da siz uğraşın, benden sonraki en büyük löpçü olduğuna ve milletin anasını da başarıyla sevdiğine göre, Merkez Pastane'sine uygun yeni müdürü sen bul. Nasıl biri istediğimi söylememe herhalde gerek yok, bilirsin!"Cenabet Cengizski, velinimeti Muktedir Makropiç'e hayır denilmeyeceğini ve onun ne istediğini bilirdi. Kolları sıvadı, yandaş lobilere gönderdiği gizli talimatla aranan elemanın özelliklerini sıraladı. MP müdürlüğüne aday olmak için, dört koşul koymuştu:1. Muktedir Makropiç'in huzurunda secdeye durmak ya da dört ayak üzerinde yürümek. 2. Dediğini harfiyen yapıp, kendi kararı gibi açıklamak. 3. Tokat yerse tekmeyle karşılık vermemek. Tekme yerse tokatla karşılık vermemek. 4. Milletin anasını sevmek.Mikronezya'da aranan niteliklere sahip çok adam vardı. Gizli talimatı izleyen günlerde Cenabet Cengizski'nin mülakat odası MP müdürlüğü için başvuran adaylarla doldu taştı. Ancak Cengizski'nin kuşkucu gözü hiçbirini tutmuyordu. Kimi adayı fazlasıyla kendine benzetip milletin anasını daha iyi sevmesinden korkuyor, kimi adayı dayak yiyince karşılık vermeyecek kadar mülayim bulmuyor, kimisinin de secde pozisyonunda popodan ibaret göründüğünü