Hatay'a kaç kere gittiğimi hatırlamıyorum.Üç, beş, on! Belki de daha fazla.Çok özel bir kenttir burası. Bilen bilir!Özellikle benim için.Halklar, kültürler, inançlar mozaiğinin oluşturduğu bu sınır kenti, asırlardır, barış içinde, sakin, kendi kendine yaşayıp gidiyordu.Dünyada da eşi enderi yoktu!Şimdi tozlu yıkıntılar arasında kaldı. Deprem bu güzel kente vurmaktan yorulmadı! Yok etti!Yaşama keyif katan Hatay'da, ölüm sessizliği sürüyor artık!Tüm bunları yazmanın zamanı mıBilmiyorum!Benim işim, lezzeti bir şekilde not etmek. Günün birinde işe yarar diye!Hatay, konuklarına bu güne kadar o kadar çok şey sundu ki: Öncelikle farklı kültür ve dinden insanları, dünyanın en güzel mozaiklerini, manastırlarını, kiliselerini, büyülü tünellerini, camilerini...En önemlisi de, damak çatlatacak kadar aşırı lezzetli olan mutfağını!Arap, Türk, Nusayri, Ermeni, Yahudi kültürlerinin bir birlerini etkilemesiyle ortaya çıkan muhteşem bir mutfağı.Deprem öncesinde masalar öylesine lezzetli yemeklerle donanırdı ki, insan hangisinden başlayacağını şaşırırdı.Hatay Mutfağı'nın perde arkasını bilmeyenler, sadece mezelerden söz ederler. Halbuki yanılıyorlar!Öylesine lezzetli kebapları, zeytinyağlı yemekleri, hamur işleri, sebze yemekleri, tatlıları vardır ki, hepsinin tadına bakmak için, insanın günlerce bu kentte kalması gerekir.Hala pişen yemeklerin yanı sıra, bir de unutulmaya yüz tutanlar var.Bunların arasında beni en çok etkileyen, "Seyis Lahmacunu"nu olmuştu.Bu özel lahmacunu yapmak için, ekmek hamuru pide kalınlığında açılıp, fırına atılıyordu. Yarı yarıya pişince çıkartılıp, üstüne bıçak kıyması, domates, bol sarımsak, tuz ve karabiberle yapılan iç konuyor, pide tekrar fırına atılıp, biraz daha pişiriliyordu.Seyis Lahmacunu'nun, sarımsak, domates ve kıyma kokusunun, beni, şimdi enkazın altında yamyassı olmuş fırına doğru, mıknatıs gibi çektiğini dün gibi hatırlıyorum!Hatay Mutfağı'nın bir diğer özel yiyeceği de Sürk'tür. Bu, bir çok baharatla yapılan çok özel bir çökelektir. Ama ben bunun tazesine pek yüz vermem. O turistler içindir.Ben, zeytinyağı içinde küflenmişini arardım.Küflenmişinin kokusu ağırdır. Fransız peynirleri gibi "çorap" kokar ama, lezzetini tarif edebilmek için çok özel kelimeler bulmak gerekir.Bu peynirle yapılan domates salatasıyla içtiğim rakıların tadı, damağımda hala koşuşturup duruyor.Depremden sonra, bana bu muhteşem peyniri gönderen arkadaşı aradım. Telefonu uzun uzun çaldı ama cevap vermedi.Umarım yaşıyordur!Hatay'ın bir başka önemli lezzeti de tuzlu yoğurttur. Yüzlerce yıldan beri bu yörenin mutfağında yer alır. Sadece keçi sütünden yapılan bu yoğurt, sabah kahvaltılarının sevgilisidir. Üstüne biraz acımsı Hatay zeytinyağı gezdirilen tuzlu yoğurt, lavaşa sürülerek yenir.Tuzlu yoğurtu, tarihi Uzun Çarşı'dan alıyordum. Bu güzelim çarşının da artık yerle bir olduğunu söylediler.Televizyonda, enkazın bir kenarına yaslanmış, eğri büğrü "Abdo Döner" tabelasını görünce içim cızz etti!Hatay'da döner yemek için tavsiye üzerine "Abdo Döner'e" gitmiştim. 45 yıllık bir lezzet durağıydı burası. Dönerde kaburga eti kullandığıyla övündüğünü hatırladım ustanın.Ama bence burada, et kadar lavaş ekmeği de çok lezzetliydi. Acılı salça ile ıslatılan lavaş, dönerin ateşine tutulup ısıtılıyor. Sonra içine döner ve özel sos konup, dürüm yapılıyordu.Usta, sosta kırmızı pul biber, domates salçası ve et suyu olduğunu söylemişti. Abdo Döner, gece kuşlarının uğrak yeriydi. Gece yarısı, önünde oluşan kuyruk uzayıp gidiyordu.Artık ne gündüz ne de gece döner kuyruğuna girecek kimse kalmadı Hatay'da.Bu kentte akla gelen yemeklerden biri de Kasap Kebabı'ydı.Buna kimileri Tepsi Kebabı da der.Şimdi yerle bir olan ünlü Uzun Çarşı'nın içindeki hemen bütün kasaplarda bulmak mümkündür bu lezzetli kebabı.Ben o gidişimde tavsiye üzerine, "Pöç Kasabı" tercih etmiştim. Bu mekan, kasaptan çok, büyükçe bir kebapçıyı andırıyordu.Kasap Kebabı yapmak için, kaburganın çevresindeki et, Samandağı'nın acı biberi, maydanoz, kuyruk yağı ile elde kıyılıyor. Tepsiye yayılıyor. Üstüne yeşil biber ve domates dilimleri koyup, çarşının fırınına gönderiliyordu.Eğer bu kıymanın üstüne salça sürerseniz adı Kağıt Kebabı oluyor.Fazla beklemiyordunuz. 10-15 dakika sonra kebabınız masanıza konuyordu.Sanıyorum bu aşırı lezzetli kebabı yediğim kasap da yerle bir oldu!Hatay'ın ünlü "Konak Restoran"ı, ara sokaklardaki bir vahaydı adeta. Asırlık bir konak, restore edilerek, modern bir restorana dönüştürülmüştü. Hataylı kadınların öğle yemeklerinde buluştukları şık bir lezzet durağıydı. Mönü yöresel yemeklerden oluşturulmuştu. Arap ve Suriye Mutfağı'ndan da örnekler bulmak mümkündü.Hatay'da yemek denince akla hemen mezeler gelir. Konak'ın mezeleri de şaşırtıcı derecede lezzetliydi. Zaten onları yemekten, ne ara sıcaklara ne de ana yemeğe yer kalıyordu insanın midesinde.Burada yoğrulan çiğ köftenin de tadı hala damağımda.Macun kıvamındaki çiğ köfteler, üstüne kavrulmuş kıyma konarak yeniyor. Ayrıca Restoranın kendi üretimi olan Antioche marka şaraplar da oldukça dikkat çekiciydi.Bu lezzet durağının akıbetini çok merak ediyorum!Hatay'a gidip de, "Sultan Sofrası"nda yemek yemeyen var mıdır acabaHatay yöresi yemeklerinden oluşmuş mönüsü, ağız sulandıran cinstendi. Buranın en önemli yemeği fırında pişirilmiş olan Oruk'tu.Dışı incecik, içi lezzetli içle doldurulmuş bu özel içli köfte,