Belli periyotlarla her defasında bir başka şeyi bahana ederek toplantıyı terk eder, eğer toplantı kendi ikamet ettiği mekanda yapılmışsa, odasına çekilir; eğer başka yerde yapılıyorsa kaldığı yere gider bazen günlerce, bazen haftalarca örgüt üyelerinden hiç kimseyle görüşmezdi. Sonra aramızdan birini görüşmek üzere davet eder, ona epey bir dert yandıktan, diğer arkadaşları uzun uzun ona kestikten sonra, davet edilen kişi bütün örgüt üyeleri namına kendisinden özür diler, bağışlandıkları müjdesini diğer üyelere bildirir ve gelecek ayın toplantısı bu minval üzere sanki hiçbir şey olmamış gibi kaldığı yerden devam eder, örgüt elebaşı affetmiş pozisyonunda maksadına ulaşmış bulunmanın; diğerleri de affedilmiş olmanın süruruyla sadakalar vererek sözde sorumlu oldukları mahallere döner, örgüt elebaşının talimatlarını hayata geçirme adına yapılması gereken ne varsa onu yapmaya çalışırlar Benim "küstüm şov"diye tesmiye ettiğim bu periyotların bazen olağan üstü sıklıkta tekrarlandığı zamanlar da olurdu. Nitekim, 12 Eylül darbesi öncesinde böylesi bir küstüm şov patlaması yaşanmış, şovun görünürdeki müsebbibi de çoğunlukla ben olmuştum. Bir defasında beraber kaldığımız Bozyaka yurdunu sudan bir sebeple terk etmiş, İzmir Hatay semti Çeşme durağındaki meşhur üç katlı evde inzivaya çekilmişti. Kimseyle görüşmüyordu. Tabii kendisine darbe olacağı haberini getiren üst düzey yetkililer dışında. Bu son cümleyle, esasen küstüm şovların perde arkasını da aralamış oldum. O ne zaman, örgüt üyelerinden hiç birinin dahi haberi olmaması gereken gizlilikte kirli görüşmeler yapacaksa mutlaka öncesinde küstüm şova başvurur, görüşmelerini tamamladıktan sonra da maksadına ulaşmış bulunmanın verdiği güvenle, şovu sonlandırır; söz konusu gizli görüşmelerde üst akıldan aldığı yeni talimatları icra etmek üzere işe koyulurdu. Ve mutlaka, bu periyotların her birinden sonra eskisiyle taban tabana zıt bir değişim ve dönüşüm teklifi söz konusu olurdu. Mesela, uzun yıllar, örgütte bayan ünitesi yoktu. Örgüt elebaşı, diğer dini cemaatlerin bayan hizmetlerini en acımasız dille eleştirir, bunun dinen caiz olmadığını