Değerli okuyucular, kendisini kurban olarak gören kişilerden şu sözleri sık sık duyarsınız; "Bu dünya sanki bana karşı", "Bütün kötü şeyler beni bulur", "Beni kimse anlamadı", "Şu dünyada hiç şansım yok, iyi şeyler beni bulmaz zaten", "O bana öyle davranmasaydı, ben bu kadar büyük tepkiler vermezdim, hata bende değil. O doğru davransa ben hiç böyle yapar mıydım" Farkındaysanız, kişi böyle düşünerek, hiç kendi sorumluluk almıyor, hep karşı tarafı hatalı olarak görüyor. Kişilerin zaman zaman kendini şanssız, anlaşılmamış, yalnız, kurbanmış gibi hissetmesi normaldir.. Ancak, kişi, devamlı hayatında kendini kurban gibi görüyorsa ve bu durum ilişkilerini olumsuz yönde etkiliyorsa, o zaman çözümlenmesi gereken bir sorun var demektir. Kişi, kendini kurban gibi görüyorsa tek başına karar almakta zorlanır, yaptığı seçimlerle ilgili sorumluluk almaz. Aldığı bir kararla, girişimci olarak, yeni bir iş yapmış veya yeni bir şey üretmişse, hata yaptığında ve başarısız olduğunda kendini acımasız şekilde suçlar, kendine kızar ve yetersiz hisseder. Ayrıca kişi, kendini kurban gibi görüyorsa, hayatında kendini yalnız bırakılmış, aldatılmış, hakkı yenmiş, anlaşılmamış gibi hisseder. Kurban psikolojisine sahip kişi, ayrıca devamlı kendine acır ve kurtarılmayı bekler. Bir sorunu olduğunda, karşı tarafın bu sorununu çözmesini ve kendisini o yaşadığı büyük acıdan sıkıntıdan kurtarmasını bekler. Kişi, kendini hayatında kurban gibi hissediyorsa gerçekten kendisi gibi doğal olarak davranamaz. Var olmak demek, kendi düşüncelerinin duygularının farkında olmak, kendini hataların veya yapamadıkların için gereksiz yere suçlamayıp kendine şefkat gösterebilmek, içinden geldiği gibi spontane davranabilmek, kendimizi başkalarına göre konumlandırmamak,