Âyet-i kerime şöyle: "Rabbinin yoluna hikmetle, güzel öğütle çağır ve onlarla en güzel şekilde mücadele et. Şüphesiz senin Rabbin kendi yolundan sapanları en iyi bilendir. O, doğru yolda olanları da en iyi bilendir." Dikkat isterim. Peygamber'e (s.a.v) bir uyarı olarak gelen bu âyet, Müslümanların toplumsal olarak zayıf oldukları Mekke döneminde değil, başat unsur oldukları Medine döneminde nazil olmuş. Yani şu: Müslümanların toplumsal üstünlüğü elde ettikleri bir atmosferde bile âdetullah ve sünnetullah hikmeti, güzel öğüdü önceliyor ve mücadelenin "en güzel şekilde" yapılmasını şart koşuyor. Bu, burada bir dursun. Sözün şehvetine kapılmak, zaman zaman hepimizin duçar olduğu bir bela. Hele kendimizi bir meselenin takipçisi değil de sahibi zannettiğimizde sözle imtihanımız çok ama çok ağır oluyor. Hele hele sözün şehvetine kapılıp karşınızda sözünüzü can-ı gönülden destekleyen bir "konsolide kitle" bulduğunuzda kendinizi sürekli "el artıran poker oyuncusu" kıvamında buluyorsunuz. Söz şehvetlendikçe, sertleştikçe, eksantrik hale geldikçe kitle sizi daha çok alkışlıyor ve bir süre sonra tüm uzayı bu kitle zannetmeye başlıyorsunuz. Oysa uzay orada değil. Her zaman söylüyorum. Aslında son derece makul şeyler söylemek üzere yola çıkan "youtube hocaları"nı giderek sertleştiren, giderek yumuşaklaştıran, giderek tuhaflaştıran yer tam olarak burası. Sadece kendi kitleleriyle etkileşim halinde oldukları için bir süre sonra üsluplarını da fikirlerini de bu kitleler belirliyor. Bunun, "kitle böyle istiyor" diyerek tiktok çeken, insta videosu atan fenomenlerin yaptığından bir farkı olduğunu düşünmüyorum. Oysa bilinen şeydir: "Kitle, cehennemdir!" Siz boş verin, "çakma Sedat Peker" olmaya soyunup Halil Konakçı Hoca'ya ayar vermeye, onu azarlamaya çalışan yol düşkünü Gürsel Tekin'e, "uzun süreli yeteneksiz" Özgür Özel'e falan. Asıl ve en önemli sorunumuz, kitleye göre şekillenen ve nerede, nasıl duracağını asla kestiremediğimiz bu "kitle tabanlılık" durumudur. Bu da burada bir dursun. Halil Konakçı Hoca'nın vaazlarını dinlemeye başladığımda şöyle düşünmüştüm. "Parlak, sözü tesirli bir hoca ile karşı karşıyayız. Üstelik genç ve belli ki oldukça yetkin. İnşallah kitlesi hocayı zorlamaz." Fakat gördüğüm o ki kitlesi hocayı zorladı. Hem de çok zorladı. Şimdi soru şu: Halil Hoca çok açık giyinen kadınlara "kasap vitrini seyreder gibiyiz, et pazarı ortalık" dediğinde çok açık giyinen kadınlar üzerindeki etkisi "hoca çok haklı" cümlesi mi oldu yoksa "yahu bu ne ayıp bir benzetme" cümlesi mi oldu Dahası, Halil Hoca bu kadınların abilerine, babalarına, kocalarına "namus" üzerinden çeşitli imalarda bulunduğunda o abiler, o babalar, o kocalar ne hissetti Yani davetçi, beklediği etkiyi aldı mı Bence hayır. Peki ne oldu Halil Hoca'nın üslubunu belirleyen kitle biraz daha memnun oldu. Biraz daha tatmin oldu. "Gördün mü bak, hocamız mübarek ne koydu ama lafı gediğine" diyerek anlık bir haz yaşadılar. Peki kaç kadın o vaaz üzerine giyimine kuşamına dikkat etme kararı aldı Söyleyeyim: Sıfır. Peki soru şu bu sefer: Halil Hoca, keskin