İnsanlar inanmak istediklerine inanırlar. İnandıkları şeyin hiçbir rasyonel yanı olmasa da. Yoksa siyasetçilerin yapılan işler için ileri sürdükleri bahaneleri bu kadar kolay kabul etmezdik.

Mesela, bugün dünyada ve bilhassa Ortadoğu'da olup bitenler, "İçerideki ayrışmaları asgariye indirip iç cepheyi güçlendirmeyi gerektirdiği için" Öcalan'ın serbest bırakılıp DEM Parti ile işbirliği yapılmak istendiğine inanıyor kimileri.

İlk bakışta mantıklı bir gerekçe gibi görünüyor... Ama asıl gerekçenin bu olduğuna ikna olabilmek ancak gözümüzün önünde olup biten hadiseleri görmezden gelmemiz şartıyla mümkün. Nitekim bunu yapıyoruz, gördüklerimiz inancımıza zarar vermesin diye gözümüzü kapatıyoruz.

Öcalan'ı çıkarmayı öngören proje kimilerine terör tehdidini ortadan kaldırmak, kimilerine Kürt sorununu çözmek, kimilerine de iç cepheyi tahkim etmek amacıyla izah ediliyor. Beğenen beğendiğini alıyor.

Terör tehdidi böyle mi çözülecek diyen yok, Türkiye topraklarında terör zaten bitirilmiş değil miydi diyen yok Bugünkü asıl tehdit Suriye'deki oluşum değil miydi diyen yok Suriye'deki tehdidin izale edilebilmesi ABD'nin tutumuna bağlı değil miydi diyen yok ABD ile yapılacak pazarlığa ve anlaşmaya bağlı olan bir hususta Öcalan'ın dağdaki adamlarına silah bırakma çağrısı yapması neyi değiştirecek diye soran yok.

Dünyanın ve bölgemizin yeniden şekillendiği "böyle bir ortamda" iç cepheyi tahkim etmek gerektiği muhakkak. Ama burada da şu çok basit soruyu sormak aklımıza gelmiyor: "Böyle bir ortamda" ana muhalefet partisi ile de işbirliği yapmak gerekmez mi "iç cephenin güçlendirilmesi" için Niye bunun tam tersi yapılıyor Son yerel seçimde en yüksek oyu alan partiye topyekun saldırı başlatmak, dışarıya karşı iç cepheyi tahkim etmek amacına hizmet mi ediyor

Keza yine "böyle bir ortamda" ortaya çıkıp "Siyasal Alevi, kuyruk acısı" vs. diyerek mezhepçilik ateşinin körüklenmesi yerine milletin birliğini, bütünlüğünü, kardeşliğini ayakta tutmaya çalışmak gerekmez mi Tabii amaç sahiden "iç cepheyi güçlendirmek" ise

Dışarıda bir sorun varsa iç cephenin güçlü olması gerekir elbette. Bunu yıllardır söyleyip durmaktan bizim dilimizde tüy bitti. PKK terörüyle mücadele ederken, FETÖ belasıyla uğraşırken, bölgedeki hercümerç içinde milli menfaatlerimizi muhafazaya çalışırken içeride tek vücut olup belirli ortak hedefler doğrultusunda birlikte hareket edebilmenin yolu bulunmalıydı. Bu yapıldı mı Hayır.

Niçin Toplumdaki kutuplaşmanın ayakta tutulması taban konsolidasyonu sağlamanın en kolay yolu olarak görüldüğü için. Bu tehlikeli siyaset anlayışının ülkeye getireceği maliyet umursanmadığı için.

Şu var tabii: Dış tehditler veya milli politikalar değil ama "iç siyasetin gerekleri" bazen aksi yönde bazı adımlar atılmasına ihtiyaç duyurdu. Mesela Erdoğan 2019 yerel seçimlerinden sonra "Artık kızgın demiri soğutmak lazım. Ülkemizin bekasını ilgilendiren meselelerde, siyasi görüş ayrılıklarımızı bir tarafa koyarak, 82 milyon hep birlikte Türkiye İttifakı olarak hareket etmeliyiz" diye bir çıkış yaptığında ortağından şiddetli tepki gördü. Bahçeli, bu çıkış karşısında "Kafamızdaki soru işaretlerini çoğaltmıştır. Türkiye İttifakı ne demek Biz Cumhur İttifakıyız. Onlar zillet ittifakı" diye meydan okudu. Aynı konuşmasında "YSK üyeleri zillete göz yumamaz. İstanbul'da seçim tekrarı beka meselesidir" ifadesini de kullandı MHP lideri.

Sonrası malum İstanbul seçimlerinin iptali, Ankara Çubuk'ta Kılıçdaroğlu'na yönelik linç girişimi gibi hadiseler kızgın demirin soğutulmasına imkan vermeyecek bir gerginlik ortamını geri getirdi.