Önceki gün bu sütunda çıkan yazıda Tayyip Erdoğan liderliğindeki AK Parti'nin 22 yıllık uzun iktidar devrinin ülkeye kalıcı olarak hangi "değerleri" kazandırdığını tartışalım demiştim. Bu dönemde ülkeye kazandırılan olumlu manada kalıcı bir değerin ne yazık ki söz konusu olmadığını ileri sürmüştüm.
Buna karşı AK Partinin taraftar kitlesinden iki yönden itiraz geldi. İlki şu: Sağlıkta devrim yapıldı, her yerde birçok hastane açıldı, artık vatandaş doğrudan eczaneye gidip ilacını alıyor Ayrıca duble yollar yapıldı, ulaşım hızlandı, trafik kazaları azaldı.

Hepsi doğru Ama bir defa bütün bunlar günlük icraat. Görev ifası. "Kalıcı değer" değil. Nitekim çok fazla övünülen "sağlık modeli" bugün ilk on yıldaki durumundan çok uzakta. Doktorları Almanya'ya kaçırtan bir sağlık modeliyle övünülür mü

Tek yönlü yolların çift yönlü hale getirilmesi ulaşım alanında önemli bir adım sayılabilir tabii. Ne var ki bu dönemde yolların, köprülerin, havaalanlarının ekonomik ihtiyaçlardan dolayı mı inşa edildiğinin sorgulanması da gerekir. Mesela Çanakkale'ye yapılan köprü, mesela İstanbul'un yeni havaalanı ihtiyaca binaen mi yapıldı

Bütün o yollar, köprüler niçin yapıldı Orta ve uzun vadeli kalkınma ve sanayileşme planları uyarınca mı yapıldı

Belirli bölgelerde üretilen endüstriyel veya tarımsal mamulleri limanlara ulaştırmak için mi

Yurt içinden veya yurtdışından gelen hammaddeleri endüstri alanlarına sevk edebilmek için mi

Turizm bölgelerine ulaşımı kolaylaştırmak için mi

Yoksa "inşaat sektörünü canlı tutmak" bahanesi altında bir yerlerdeki bazı servetlerin birikmesine omuz vermek için mi Ne de olsa bizim memlekette "Yol yaptık, köprü yaptık" denildiğinde akan sular durur. "Çalışıyorlar, hizmet veriyorlar" algısı böyle oluşur. Yani bir taşla iki kuş vurulur. Parti oy kazanır, birileri de para.

İnşaat sektörüne ayrılan milli kaynaklar başka alanlara, başka sektörlere harcansaydı bir taşla söz konusu iki kuşu daha zor olurdu.

Muhalefet partileri "Bunlar yatırıma karşı çıkıyor" denilmesinden korktuklarından bu konular hiçbir zaman tartışılamadı ama şehir hastanelerinin devasa binalarının büyük bölümünün boş olması, otuz bin nüfuslu şehirlerde yirmi bin kişilik stadyumlar inşa edilmesi, birçok havaalanının senede birkaç kere uçak görmesi gibi "küçük ayrıntılar" ortada duruyor hâlâ.

Yönetimdeki şeffaflık eksikliği yüzünden harcanan paranın miktarını tam olarak bilmesek de -gerçekten ihtiyaç olup olmadığına bakılmaksızın- müşteri garantisi verilerek yap işlet devret yöntemiyle kotarılan bu "yatırım"ların kalıcı değer olarak zikredilmesi ironik bir olay.

Zaten kalıcı değer dediğimiz somut olmaktan çok soyut bir zenginliktir. Kalıcı değer -ekonomi özelinde- mesela tüketen bir ülkeyi üreten bir ülkeye çevirmektir. Mesela tarım ülkesini sanayi ülkesi yapmaktır. Mesela katma değer üreten sektörlere cazibe sağlayıp bu alanlara yatırım çekmek ve kendi girişimcini bu alanlarda uluslararası rekabet kulvarına sokmaktır.

Bunlar yapıldı mı Hayır. Ne yapıldı 22 yılın sonunda zengin daha zengin fakir daha fakir oldu. Orta sınıf tamamen ortadan kalktı. TÜİK verilerine göre Türkiye'de en yüksek gelire sahip yüzde 20'lik grubun toplam gelirden aldığı pay yüzde 5o. En düşük gelire sahip yüzde 20'lik grubun aldığı pay ise yüzde 6.

Servet dağılımında durum çok daha vahim: Yüzde 5'lik bir kesim, ülkedeki toplam servetin yüzde 60'ına sahip.

Şairin "Bu taksimi kurt yapmaz kuzulara şah olsa" dediği vaziyet.

AK Parti'de genel başkanın "eşitler arasında birinci" olduğu ilk yıllarda uygulanan politikalar halka bir nebze nefes aldırmıştı ama sonra adım adım kolektif yönetimden "reis yönetimi"ne geçilmesi neticesinde zenginin daha fazla zenginleştiği, fakirin ise daha fazla fakirleştiği bir süreç yaşandı ve yaşanmaya da devam ediyor.

Gelelim siyasi başarılara AK Parti taraftarları iktidarlarının ilk on yılında vesayetle mücadelede gösterilen başarının görmezden gelinemeyeceğini söylüyorlar. Diğer yandan, arzu edilen icraatın ve reformların hayata geçirilememiş olmasının da vesayet güçlerinin çıkardığı engellerin neticesi olduğunu öne sürüyorlar.

Buradaki doğru şu: Evet, AK Parti iktidarları ilk on yılında vesayet kurumlarının baskısı ve engellemeleri altında iş yapmaya çalıştı. İlk on yılın sonunda da vesayet rejimini ortadan kaldırdı. Bunlar doğru ama iki "küçük detay" da var bunlarla ilgili: ilki eski vesayet düzenini kaldırıp yeni bir vesayet düzeni kurması. Vesayet yetkisinin önce Fetullahçılara teslim edilmesi, sonra da doğrudan ele alınması.

Diğer küçük detay bugünkü vaziyet. Vesayeti yıkıp nereye geldik El cevap: Kurumların tamamen etkisizleştirildiği, devlet hafızasının silindiği, denge ve denetlemenin ortadan kaldırıldığı, yargı bağımsızlığının hayal olduğu, hukukun üstünlüğü kavramının tarihe karıştığı, güçler ayrılığının tam manasıyla lafta kaldığı, meclisin bile adı var kendi yok bir yapıya dönüştürüldüğü Türk tipi otokrasiye