"Ne zaman öğretmenler odasına girip 'Selamün aleykü m' desem, meslektaşlarımın huzuru kaçıyor... O derece! Anında aramıza görünmez fakat kalın bir çizgi çekiyorlar sanki. Yapmacık gülümsemeleri bile sönüyor; on dakika kadar sonra da ya siyasi bir konu açıyorlar ya da inançlı insanları küçümseyen bir tartışmanın kapısı açılıyor. Bilimin ne olduğunu bilmedikleri her hallerinden belli olan meslektaşlarım bir anda radyasyonu bulmuş Madam Curie gibi konuşmaya başlıyor. Sinirlenmediğimde hallerini komik buluyorum. Biliyorum, biraz sonra zil çalacak, bu halleriyle sınıflara gidip çocuklara da bu fikirlerinden (!) birkaç söz yumurtlayacaklar... Bir şey söyleyeyim mi Sizler bu ülkede okulların halini bilmeden yazıp çiziyorsunuz." Yukarıdaki sözler bir öğretmen ahbabımın sözleri... Telegram grubumdaki öğretmen takipçilerimden de biliyorum; hepsi benzer şeyleri yaşıyor... Hani her yeni Milli Eğitim Bakanı geldiğinde konuştuğumuz şeyler var; şöyle müfredat, böyle çağın gereklerine uygun eğitim, vesaire... Şimdi gene konuşacağız. Ama öğretmenlerin zihin ve kültür seviyelerini konuşmaktan kaçınıyoruz. Sonra bir öğretmen çıkıp "Siz cahil Cumhur seçmeninin çocuklarını eğitip yetiştiriyoruz ya, buna ömrünüz boyunca minnet duymalısınız!" diye tweet atınca şaşırıyoruz. Kendimizden sandığımız öğretmenlerin kimisinin aklının okul dışına park ettikleri gıcır arabalarına takılı kaldığını, kimisinin de okula gelmeden önce uğradığı markette fiyatları görüp buharlaştığını unutuyoruz. Bunları da konuşmaya