Geçtiğimiz hafta yazdığım gibi Fransa ile Almanya arasındaki ilişkiler oldukça 'limoni'. Almanya Başbakanı Olaf Scholz ülkesinin güvenliği ve ekonomik refahı için Fransa'yı eskilerin deyimiyle istiskal ederek, kendi başına savunma, enerji, güvenlik, ticaret ve havacılık alanlarında Avrupa Birliği'nin (AB) veya Fransa'nın çıkarlarıyla örtüşmeyen bir dizi girişimde bulundu.Fransa ile Almanya arasındaki görüş ayrılıkları Avrupa ve dünya basınında geniş yankı uyandırdı. Fransa Cumhurbaşkanı Emmanuel Macron'la Olaf Scholz geçtiğimiz çarşamba günü Paris'te bir araya geldiler. Ancak görüşmeler hiç de iyi geçmedi. Almanya Başbakanının sözcülük makamı görüşmenin ardından ortak bir basın toplantısının düzenleneceğini açıklamıştı. Bu olmadı. Macron'la görüşmesine kalabalık bir heyetle katılan Scholz anlaşılan Macron'un 'üstünsü bakışı, kendini beğenmiş tavrı' ve zaman zaman da azar niteliğinde üslubuyla karşı karşıya kalmış. Neticede ikili ilişkileri yeniden canlandırma konusunda bir mutabakata varamamışlar. İkilinin anlaştığı bir konu yok değil. Zira Paris ile Berlin ilişkilerini yeniden canlandırmak için ortak bir 'düşman' üzerinde mutabakata varmışlar sanki. Keza iki ülkenin lideri de, ABD'nin yerli mal kanunu olan 'Buy American' ve enflasyonu düşürme sözleşmesini ağır bir dille eleştirdi.ABD Başkanı Joe Biden, özellikle Asya'da yatırımları olan Amerikan şirketlerini yeniden ABD'de üretim yapmaya teşvik etmek amacıyla önemli bir teşvik paketi koydu yürürlüğe. Ancak Fransa ve Almanya'ya göre bu teşvik paketi ile ABD, cari açığı azaltmaya yönelik enflasyonla mücadele sözleşmesinin uluslararası ticaret politikalarına aykırı düşüyor. Haksız rekabete neden olduğunu savunan Fransa ve Almanya, ABD'ye karşı yaptırım uygulayabilecekleri konusunda ortak bir açıklama yaptı. Paris ve Berlin'in uyarılarının neredeyse ültimatom niteliğinde olduğunu söylemek yanlış olmaz. Ültimatomu mübalağa olarak addedenler en azından ihtar kelimesini eleştirmezler diye düşünmüyor değilim. Aslında ABD'nin yaptığı, AB'nin Kovid sonrası tedarik zinciri konusunda gerçekleştirdiği stratejik otonomi politikasından pek de farklı değil. Biden'in 'Buy American' kampanyası çerçevesinde ABD'li firmaların Amerika'da üretimde bulunmaları için dağıtmış olduğu teşvikler de bu şekilde değerlendirilebilir. Fransa ve Almanya'nın eleştirileri ne kadar haklı o başka bir tartışma.var taboolaDivId "";var taboolaPlacement "";if (adServiceConfig.isMobile()) {taboolaDivId "mid-article-thumbnails_mobile1_milliyet-" 6849011;taboolaPlacement"Mid Article Thumbnails_mobile1_milliyet";}else {taboolaDivId "mid-article-thumbnails_desktop1_milliyet-" 6849011;taboolaPlacement "Mid Article Thumbnails_desktop1_milliyet";}window._taboola window._taboola || ;_taboola.push({ mode: 'thumbnails-mid-a', container: taboolaDivId, placement: taboolaPlacement, target_type: 'mix' });_taboola.push({ article: 'auto', url: 'https:www.milliyet.com.tryazarlarguldener-sonumuttransatlantik-iliskileri-hancerlemek-6849011' });Zamanlama kötüAsıl mesele Rusya-Ukrayna savaşı esnasında Paris ve Berlin'in Washington'a karşı böyle bir açıklamada birleşmeleri ve eleştirilerinin zamanlaması. Macron-Scholz açıklaması sanki Transatlantik cephede çatlak sesin oluştuğu intibasıyaratmıyor değil. Fransa ve Almanya aralarından aslında su sızmadığını göstermek amacıyla ABD'ye karşı cephe aldılar. Bu cephe almanın usulü ve zamanlaması iyi değil. Zira Rusya ile Çin bu ayrışma ve cepheleşme sürecinden fevkalade yararlanabilir. Washington yönetimi sütten çıkmış ak kaşık değil elbette. Ancak var gücüyle Ukrayna'ya maddi ve askeri mühimmat yardımında ve istihbarat paylaşımında bulunuyor. Savaş Avrupa kıtasında meydana gelse bile, ABD, Avrupa kıtasının güvenliği için Trump döneminin aksine sorumluluğunu üstlenmeye hazır olduğunu her safhada gösterdi.Neticede Fransa ve Almanya'nın bu çıkışı Transatlantik ilişkileri henüz hançerlemez, ancak kalıcı nitelikte etkileri olabilir. ABD'deki ara seçimlerin neticesi de Ukrayna-Rusya savaşı, ABD'nin Asya politikası ve tedarik zinciri açısından son derece önemli. Fransa ve Almanya'nın