Bu başlığı yazı üşümesin diye attım evet ama başka bir sebebi daha var... Pedal çevirmeyi severim ben telaşlı ve gurbette bir halim vardı. Özlediğini bile fark etmediğin duyguların gurbetinde kalmak diyelim.

Hiç sert biri olmadım ama zanlı yayınlarda ruhuma atfedilen ya da ön yargı arşivinden gargaralık kolaycı yakıştırmalar sarmalında sert olduğum konuşuluyordu.

Sert yazdığım için olabilir, hakikat ne kadar yumuşak olursa olsun yalanın yanağına inen güçlü bir tokattır diyerek ya da avunarak hayatıma devam ediyordum.

Pedal çevirmeyi sevdiğimi söylemiştim ama bir eksiğim vardı çiçekli bisiklet yolum yoktu. O yolu bulmuştum o yol annelikti.

Hastaneden çıkıp eve geldiğimiz ilk gece aman Allah'ım bende bir haller, sanki cennetten bir top ipek kumaş ayaklarımın altına serilmiş gibi bir his. Sonra düşündüm bu ipekten klavyeyle ne güzel yazılar yazılır gülüşmeler gülüşmeler...

Deli gibi dolanıyorum evde, sırtı var elleri var baya bildiğin bebek. Allah Allah sessizce gülümseyip başında, odalara kaçıyorum. Herkes soruyordu "Esra sana ne oldu". Ben bildiğin kalbi kuş tüyünden yastık kılıfına dönmüştüm kimse hiçbir şey umurumda değildi hala da öyle...

İşte bahsettiğim o sakinliğin adı 'annemlendirici'ydi... Yumuşattı onardı, ruhum hava aldı... (Daha detaylı olarak başka bir yazıda bu serüveni yazacağım)

Bu kısmı neden yazdım... Çocukların cennet ipeğine sarılı olduklarını söylemek için. Onlar ruhumuzun büyüteçleri içindeki merhamet kırıntısıyla seni yüzleştiren büyüteçler...

Bu hafta Emine Erdoğan Hanımefendi'nin projesi olan Toplum Kalkınmasında Gönül Elçileri programındaydım. Gönül Elçisi, koruyucu ailelerle birlikte yazılan bir kalp kitapçığı bu proje. 2012'den beri merhametin ayak izleri o çocukların kalbinde. Koruyucu aile, bir takım sebeplerle ailelerinden ayrılmak zorunda kalmış çocuklara devlet denetiminde yapılan merhamet yoldaşlığı...

Ruhu incinmesin diye ipekten bir yara bandı koruyucu aile. Yetimliğini ona unutturacak en baba hamle bence. Tokası nerede bu saçların diye soracak anne sesli iyilikler... Çizgi film seyrederken uyuyakalan masum başın altına konulan yastık, üzerine örtülen battaniye... Kısacası tatmadığını tattırma ya da yarım kalan bir huzurun devamı...