Kıymetli bir okurum gönderdiği mektupta, "Kitabınıza 'Türkiye sevgisi imandandır' adını vermişsiniz. Kitapta anne, baba gibi kişilerin yahut aidiyet duyduğumuz diğer kavramların da 'vatanımız' olabileceğini söylüyorsunuz. Türkiye'nin sınırları neresidir sizce" diye soruyor.Dostumuza buradan selam ederim. İnsan dünyaya kendi kalbiyle, kendi kavramlarıyla bakar. Kendi sözüyle anlamaya çalışır hayatı. Milletler de öyle. Hakeza kendi sözü, gönlü ve davası olan milletler büyük kültürleri, büyük rüyaları yaşatır. Bir yeri vatan belleyebilmek için oraya aidiyet duymak gerekir. Annemiz, babamız, sevgilimiz Aidiyet duyduğumuz her ne ise orası vatanımız. Gönlümü açabildiğim; tarihimi, kalbimi, sözümü taşıyabildiğim yer, vatanım.Buradan, Türkiye'den, gönlümüzle konuşuyoruz; bu önemli. İnsanlar da 'bir yer'den söyler sözünü. Bir yerden bakar dünyaya. Bir yerden ve bir gönülden. Bir yerden bakarsanız her yeri görebilirsiniz. Yoksa baktığınız bir yer, neyi görebilirsiniz, ne söyleyebilirsiniz dünyaya Türkiye, gönlümüz Durduğumuz ve baktığımız yerin adı. Annemizin, kalbimizin vatanı.Türkiye çınarımız, ışığımız bizim. Türkiye, imanımız Bizim imanımız mayamıza işlemiş, mayamız da burada çalınmış, bu topraklarda.Anadolu o kadar süratle kavranıldı ki bu bir tarihi mucizedir. 1071'de Malazgirt Savaşı oldu, 1075'te İznik'te Türk devleti kuruldu; Süleyman Şah devlet kurdu. Bu süratli ve derinliğine oluşta aynı zamanda insanlar da mayalandılar, kendi kendilerini yoğurdular.Bu toprakların bir vatana dönüştürülmesi bir bilgi hadisesi, bir bilgi meselesi değildir. İmanın kalbe ve toprağın derinliklerine akmasıdır. Çok sade ilkelerin kalbe inmesiyle, kalben benimsenmesiyle ilgili bir hadisedir. Tam da bu sebepledir ki Türkiye herhangi bir yer değildir. Ben bu toprakların canlı olduğunubir ruhu olduğunu düşünürüm. Okunmuş