Bir kalbiniz var, dikkat edin" diyen bir dost görünce bırakmak istemiyoruz. Bırakmamak da ne Bağrımıza basıyoruz.Dost, içine düşmüşlerin, gönlüne ermişlerin ilk duasıdır. Ağır ve zorlu hallerin haldaşıMademki her şeyin bir gönlü var, mademki her şeyin varlığından önce bir özü, duygusu var; o vakit, bir beşik ile annenin ninnisi arasında da ceviz ağacının gölgesi ile uzak yolun yolcusu arasında da bir dostluk, tarifsiz bir muhabbet vardır. Birbirini bilen, tanıyan gönüller ahenkle yürür yol boyunca. Güneş, onları seyretmekten kendini unutsa yeridir. Ondandır "önce refik, sonra tarik" deyişimiz.Kabe gibi azizdir dostluklar. İnsan büyür, gönüller büyür. Almadan vermeyi, hesapsız kitapsız sevip bağlanmayı öğretir. İçten dışa doğru, gönül de insan da alem de büyür.Dostlar her biri ayrı yollardan ayrı hüzünler, ayrı muhabbetler getirir. Onlardır gönlümüzü gök gibi geniş bir yere taşıyan. "Kalp, dostluğun tükenmek bilmez kaynağıdır. Verdikçe verme ihtirasını artırır. Sevdikçe sevme iştiyakını taşırır."Her hali güzeldir dostun. Karşımızda durup tebessüm ederken dipdiri, dağların ardından içli bir türküyle gönlümüzü yakarken her hali güzeldir. Elimizde üzüm sepeti, kapısının önünde beklerken her hali güzeldir. Günler, geceler boyu