Onlar bekleyerek yaşar. Beklemek yorar. Gerçekte neyi beklerler Bizi mi, gözyaşlarımızı mı, neyi Onlar, en az bizim kadar hakikat olduklarını, yaşamlarının en az bizimki kadar sahici olduğunu söyler dururlar duruşlarıyla. Gülerler, oynarlar, sevinirler, üzülürler; heyecanları vardır, hüzünleri vardır.Hüzünle bakar aleme. Şefkatle bakar. Nasibine hüzün ve şefkat düşmüştür yetimin.O, şefkatle bakarken aleme, biz ona, "Siz uzaktan güzelsiniz;" der geçeriz. Nasiplenmeyiz dostluğundan. Kendiliğinden güzeldir o. Gözlerinin içine bakarak konuşmayız. Gözlerinin içi hakikattir. Hakikatle göz göze gelmek istemeyiz çünkü.Alışmıştır. Racon bilir. Alınganlık gösterip de bu tutumumuzu yüzümüze vurmaz. Yine de sever bizimle oyun oynamayı.Çok iyi bildikleri bir şey vardır: Bekledikleri şey hiçbir zaman gelmeyecektir. Başlarına gelenin ne olduğunu anlarlar mıKim bilebilir kiBu hayat, bir bileni olmayan