Hesap gününe andolsun. Geceye ve ruhu belli bir vakte intisaplı kılana.Muhabbete düşülür. Muhabbet devadır; deva ise sonsuzluk Yürekle düşülür muhabbete, sonsuzluğa. Sevgiyle. Yürekte yaşananlar zamana sığdırılmaz.Muhabbete düşen rüyaya düşer. Orada bahçeler, sevdalar vardır. Rüya içinde rüya, zaman içinde zaman yaşanır orada.Olmazlar olanlara, olanlar kaybolanlara, her şey yerini bir başka şeye bırakırken dönüp bakamadığımız, erişip anlayamadığımız bir yoldur muhabbet. Yolun manası, ruhun mayası, aklın ve gönlün çırası muhabbette. İnsan nerede, nasıl, kiminle muhabbete vasıl olacağını bilemez. Bazen kendi varlığına ulaşma çabası, bazen benlikten sıyrılma, bazen her şeyin merkezinde olduğunu idrakMuhabbet diyarında bir geceden bir sabaha, bir güzellikten bir başka güzelliğe koşan çocuklar vardır. Elleriyle pamuk şifleyen, o pamuklardan tüm çocuklara yatak-yorgan yapan kadınlar vardır Orada gözleriylesözleriyle kesip biçen, sağlam evler inşa eden, yollar açan ve dağlardan su indiren adamlar vardır. Çobanın kuzuları sevmesi de kuşların her gün gökyüzünü seyrana çağırması da muhabbete dahildir.İnsan yolu bilse yine de o yolun ona ne arz edeceğini bilemez. Yol, rahmetse rahmet, gazapsa gazap, hakikatse hakikat sunar yönelen kişiye. Muhabbet ehli ne ile hemhal ise muhatap ehli de şerbetini ona göre sunar. İnsanın aslındaki cevher açığa çıkar. Böylesi bir yüceliğin altında gönülden başka bir hakikat yeşermez.Biz gönülde anlam bulur, muhabbet güneşine onunla yaklaşırız. Onunla yanarız. Muhabbetin açacağı sonsuzluk duygusunu gönülle anlama çabamız da bundandır. Biz onu keşfetmeye çalışır, hisseder, onunla canlılık kazanır, onda var oluruz. Odur bizi muhabbete düşüren.Gönül olmadan muhabbet olmaz. Gönül muhabbetin evidir. Gönül bizi çağırmasa, sonsuzluğun cezbesi bizi harekete geçirmeseydi, hayat da mana da olmazdı. Onsuz zayıf ve güçsüz kalır, kendi ağırlığımızı bile taşıyamazdık. Gönül, hayatın merkezinde; yürüyen, nefes alan, tutunan, ağlatan ve ferahlatan her şeyde. Sevinen de üzülen de o.Gittiği yere bir kalple gider gönül. Gönül sahipleri el yordamıyla kalbi damıtır. Sızlayan eller de çözülen diller de gönle dahildir. Her adımda, her sözde, dağların tepelerinde, çiçeklerin bakışlarında aradığımız odur. İnsanı insana yaklaştıran gönüller arasında görülmeyen elçiler vardır.Muhabbete düşenler birbirinin gönlüne düşer. En derine. Zan yoktur orada.