Şarkı kaç gündür kafamın içinde çalıyor. Bildik bir melodi üzerine yazılmış sözleri ve beraberinde getirdiği bin bir tane düşünceyle. "Bombalandınız, biz çok üzüldük", "Bomba size, acılar bize". Şu görece rahat, kısmen güvenli, kabul edilebilir derecede huzurlu hayatlarımızın içinde otururken bir yandan da iyi ve vicdan sahibi insanlar olduğumuz iç

11 0 0

Gündemi iki dakika takip edip boğazına kadar sinir bozukluğuna batmadan oradan çıkmak zor şu aralar yine. Bulunduğum ortamlarda en çok geçen diyalog "Vallahi ben artık takip etmiyorum", "Sorma ben de, zaten hayat çok zor, daha da moralimi bozmayayım diyorum". Ve kaçınılmaz son: "Peki şeyi gördünüz mü"O "şey" yangın olabilir, sel olabilir, iklim kri

16 0 0

Bir dizi olarak izlemek kolaydı. Heyecanlı bir maceraydı izlediğimiz, evet moral bozucuydu biraz ama kahramanımız pek çok zorluğun üstesinden gelmeyi başaran bir kadındı. Zaman zaman "Yok artık canım" dedirtecek şeyler oluyordu. Bir ülke böyle bütün dünyanın gözünün önünde değişecek, toplumun yarısı köle sayılacak, kadınların sahip oldukları ne var

14 0 0

Manavgat'tan İçmeler'e, Turunç'tan Mazı'ya ormanlarımız peş peşe yanmaya başlamadan önce karar verilmiş bir seyahatim vardı, Marmaris'e. Vazgeçmeyi ben de düşündüm tabii ama Datça ve Marmaris belediyelerinin yaptığı "Rezervasyonlarınızı iptal etmeyerek de bize destek olabilirsiniz" paylaşımlarının da etkisiyle şu anda bu bölgede bulunmanın "köy yan

9 0 0

Ne yaparsan yap bir sonuç alınamayacağına inandığın için ucunu bıraktığın, uğraşarak kendini yormaktan vazgeçtiğin konular vardır ya hayatta. Mesela taksiler. Ben uzun zamandır İstanbul taksi şoförlerinden düzgün bir muamele beklemekten, karşılaştığım saçmalıklara şaşırmaktan vazgeçtim. Elimden geldiği kadar sarı arabaya binmiyor, illa bineceksem '

12 0 0

Bu hafta da ateş gibi yakan gündemimiz içerisinde Tokyo'dan gelen güzel haberlerle mutlu olduk, kısa bir süreliğine aynı şeye sevindik. O kadar az oluyor ki böyle fırsatlar, bir vesile bulup kamplara ayrılmadan önce kıymetini bilmek lazım. İsimleri aynı, tuhaf bir şekilde doğum günleri (26 Mayıs) aynı, memleketleri (Trabzon) aynı iki azimli ve güçl

26 0 0

Çok çok üzgünüm, Azra Gülendam Haytaoğlu'nu arayan ailesinin, dostlarının sosyal medya paylaşımlarını, sonunu bildiğimiz bir filmi izler gibi, yüreğimiz ağzımızda izledik ve korktuğumuz haber geldi sonunda. Korktuğumuzdan da beteri geldi üstelik diyeceğim ama her cinayet haberinde "tüyler ürperten detay"lara boğula boğula kanımız pek o kadar da don

15 0 0

Kaç gündür memleketin dört bir yanında ormanlarımız yanıp kül oluyor. Biri bitmeden öteki tutuşuyor. İçler acısı bir şey. Bir o kadar içler acısı olan da oturduğumuz yerden birbirimizi azarlayarak kendimizi faydalı hissetme alışkanlığımız. Bu her felakette kendini gösterir oldu, "en çok ben üzülüyorum" demenin yolu başkalarını hırpalamaktan geçiyor

19 0 0

Güzel şeylere hasret kaldığımızdan mıdır nedir, 2020 Tokyo Olimpiyatları'na dört elle sarıldık. Kendi adıma konuşayım, hayatımda hiç bu kadar heyecanlanarak maç izlediğimi hatırlamıyorum. A Milli Kadın Voleybol Takımı'mızla birlikte hop oturup hop kalkıyorum. İlk maçında Çin'i yendiği zaman da ikinci maçında İtalya karşısında 3-1 mağlup olduğu zama

24 0 0

Kulağa ne kadar doğru gelse de Tolstoy'a katılmıyorum sanırım, "Bütün mutlu aileler birbirine benzer, her mutsuz aileninse kendine özgü bir mutsuzluğu vardır", diyor ya "Anna Karenina"ya başlarken. Büyük felaketlerin, sıra dışı mutsuzlukların ya da olur ya çılgınca bir mutluluk halinin yaşandığı bir aileden söz etmiyorsak, her ailenin "mutsuzluklar

16 0 0