Kur'ân kıssalarının en önemli maksatları arasında şunları sıralayabiliriz:

1- İman esaslarını ispat etmek ve açıklamak.

2- Vahiy ve peygamberliği ispat etmek.

Resul-i Ekrem (asm) Efendimiz ümmî idi. Yani bildiğimiz gibi okuma ve yazma bilmiyordu. Onun Yahudî ve Hıristiyan din adamlarıyla oturup konuştuğu da görülmemiştir. Buna rağmen Kur'ân-ı Kerîm'de Yahudî ve Hıristiyanları şaşırtan kıssalar nazil olmuştur. Mesela, Hz. İbrahim (as), Hz. Yusuf (as), Hz. Musa (as) ve Hz. İsa (as) kıssalarında olduğu gibi son derece derin ve ince konular beyan edilmiştir. Bunların Kur'ân'da açıklanması, onun vahiy olduğuna delâlet eder. Kur'ân bazı kıssaların başında veya sonunda bu amaçları gayet açık şekilde ifade eder. Meselâ şu ayete bir bakalım:

"Sen ise ey Resulüm, Mûsa'ya emrimizi vahyettiğimiz sırada sen o vadinin batı tarafında bulunmuyordun. O devirde olup bitenlere şahit olanlardan da değildin. Bilakis, Biz onlarla senin aranda birçok nesiller yarattık ve onlardan sonra birçok çağlar geçip gitti. Sen Medyen halkı arasında oturmuş da, ayetlerimizi onlardan okuyarak öğrenmiş de değilsin. Fakat seni resul olarak Biz gönderdik ve bunları Biz vahyettik de o sebeple biliyorsun. Hem Biz Mûsa'ya seslendiğimiz zaman sen dağın yanında da değildin, fakat düşünüp ders alsınlar diye, daha önce kendilerini uyarmak üzere peygamber gelmemiş olan bir halkı uyarıp aydınlatman için, Rabbin tarafından bir rahmet eseri olarak seni resul yapıp orada cereyan eden şeyleri sana bildirdik."1

3- Hz. Adem'den (as) Resul-i Ekreme (asm) kadar dinin Allah'tan geldiğinin, bütün inananların bir ümmet olduğunun ve Cenab-ı Allah'ın da hepsinin Rabbi olduğunu açıklamak.

4- Allah'ın peygamberlerine ve ümmetlerine ihsan ettiği nimetleri sıralamak.