Kumral Abdal, Bileciğin Bozöyük ilçesini nurlandıran bir Osmânlı akıncısı. Bir gün aldı çıkınını. Çıktı bir sahrâya. Sevenlerinden biri de gizlice tâkip ediyordu arkasından. Mübârek zât, bir dağın eteğine varıp açtı çıkınını. Kuru ekmeği suya banıp yedi. Sonra zikre başladı: "Allah.., Allah.., Allah..!" Fakat o da ne Dağ taş iştirak etmişti bu zikre. Ağaçlar ve vahşî hayvanlar da katılınca, yer gök "Allah!" sesleriyle inledi uzun zaman. Bir ramazanda, Konya'ya gitti. Konyalılar ona iftarlık getirdiler. Ancak kendisi yemedi. Götürüp bir fakire verdi. Ertesi gün yine getirdiler. Onu da verdi bir fakire. Nihâyet onuncu gün gelip; "Efendim,