İbrâhim Havvâshazretleri Bağdat'ta yaşayıp, Rey şehrinde vefât etti.

Bir talebesiyle yolculuğa çıktı bir gün. Yedi gün yedi gece hiçbir şey yemeden yürüdüler.

Ancak talebe acıktı.

Gücü tâkatitükendi.

Hocası onu gördü.

Hâline acıyıp sordu:

"Evlâdım! Ne oldu sana böyle. Aç mısın, susuz musun"

Talebe cevâben;

"Hem susuzum, hem açım hocam. Bir şey yemezsem yürüyemeyeceğim" dedi.

Ona sevgiyle baktı.

Ve bir nehri gösterip;

"Öyleyse git şu akan sudan iç. Bundan sonra hiç susamazsın"buyurdu.

Genç, sevinçle baktı.

Ve bir "nehir" gördü önünde.

Hâlbuki az önce yoktu...

Eğilip kana kana içti avcuyla.

Serin ve tatlıydı.

Hiç böyle lezzetli su içmemişti.

Sonra abdest aldı o sudan.