Hasan Feyzî Efendi, Denizli'de yaşıyan bir Allah dostudur. Bir gün bu zâta sordular: "Bu gece nasıl sabahladınız" Başladı ağlamaya! Sonra onlara dönüp; "Ölümü unutmuş, günahı da çok olan bir kimsenin hâli nasıl olur Ömrümüz azalıyor, günahımız artıyor. Âkıbet Cennet midir, Cehennem mi O da belli değil. Bu hâlde olan bir insan ağlamasın da ne yapsın" buyurdu. Bu zâtı, bir eve çağırdılar. Kalkıp gitti o eve. Gördü ki bir hasta var. Ve ölmek üzere. Yakınları; "Hocam, hastamıza kelime-i şehâdeti telkîn edin, biz bir türlü söyletemedik" dediler. Mübârek yanaştı hastaya. "Haydi, Allah de!" "Lâ ilâhe illallah de!" Ancak hasta, cevap vermedi. Isrâr edince,