Sevgili Peygamberimizin yanına, bir gün kendi kızı hazret-i Fâtıma geldi. Uzun süre aç kalmıştı. Hattâ benzi sararmıştı. Ona sevgiyle baktı. Ve elini göğsüne koyup: "Ey açları doyuran Rabbim! Muhammed'in kızı Fâtıma'yı aç bırakma" diye duâ buyurdu. Bu duâsı kabul oldu. Fâtıma'ya kuvvet geldi. Nûrlu yüzü kanlandı. Kuvvetlenip canlandı. Ve artık hiç açlık duymadı. Hem de ölünceye kadar. Resûlullah Efendimizin amcası Ebû Leheb'in oğlu Uteybe, Resûlullahın dâmâdı idi. Ama îmân etmedi. Üstelik düşmanlık etti. Ve o Serveri çok üzdü. Kızı Ümmü Gülsüm'ü boşadı. Ve çirkin şeyler söyledi. Efendimiz, buna çok üzülüp; "Yâ Rabbî! Buna,