Devrin padişahı olan Dördüncü Mehmet Han, Ahmed Câhidî Efendi'yi bir gece rüyada görür. Uyanınca kalbini onun sevgisiyle dolu bulur. Onun hasretiyle yanar kavrulur. Ve dayanamaz, ziyâretine gider. Önünde diz çöker. Hayır duâsını alır. Huzurdan ayrılırken önüne bir kese dolusu "altın" bırakır. Ancak o, kabul etmez. Sebebini sorunca da; "Bizim ihtiyacımız yok. Onu ihtiyacı olanlara ver!" buyurur. Osmânlı Sultanı, anlamıştır bir (Gönül Sultanı)nın huzûrunda olduğunu. Ona "Sultan" unvânını verir. Ve huzûrundan ayrılır. Bu mübârek zât, o günden sonra (Evliyâ Sultân) diye anılır. Bu zâtın mübârek kabri, Gelibolu'da, Kilid-ül bahr köyündedir. Bir gün sohbetinde; "Îmânsız