Tufeyl bin Amr (radıyallahü anh) Mekke'ye geldiğinde müşrikler ona dediler ki: "Sakın Muhammed'le görüşme!" O da, kulaklarına pamuk tıkadı. Efendimiz namaz kılıyordu. Gidip yakınında durdu. Efendimizin okuduğu Kur'ân-ı kerîmi işitince hayran oldu. İnanılmaz bir haz duydu. O kelâmın devamını dinlemek için büyük bir istek oluştu içinde. Kendi kendine; "Niçin dinlemeyecekmişim. Ben, iyiyi kötüden ayıramayacak bir kimse değilim ki. Şâirim üstelik. Beğenirsem kabul eder, yoksa reddederim" dedi. Açtı kulaklarını, dinledi. Dinledikçe hayran oldu. Ve içinden; "Bunlar, insan sözüne benzemiyor. Bunlarda ilâhî bir koku var" dedi. Efendimiz, kalkıp eve gittiler. O da peşinden gitti. Sanki görünmez