Şah Kubâd-i Şirvânî hazretleri, bir sohbetinde; "Allah, göğsü kabarık insanları sevmiyor. Başı önünde olanları beğeniyor" buyurdu. Ve şunu anlattı: Huneyn Harbinde İslâm ordusu "on bin" mücâhittir. Bu, o gün için büyük bir kuvvettir. Mücahitler, bir an gaflete düşüp; "Bu ordunun önünde kim durabilir" derler. Yâni biraz böbürlenirler. Ama îkaz tez gelir. Düşmanın karşısına dağılırlar. Kısa bir bozgun yaşanır! Ama Resûlullah Efendimiz, atını mahmuzlayıp sürer düşmana. Hem de tek başına. Hazret-i Alî ardından yetişir. Ve atının dizginine yapışıp; "Gitme yâ Resûlallah, hazretine zarar gelir" der. Resûl aleyhisselâm: "Ben, Abdullah'ın oğlu Muhammed'im. Tek başıma