Şeyh İsmâil İzzeddîn Efendi, Adapazarı'nın Hendek ilçesine bağlı Şeyhler köyünde yaşadı. Osmânlı ordusu, bu köyün yakınlarında mola verdi bir gün. Komutan bir eri çağırıp: "Şu köye git. Yiyecek bir şeyleri var mı diye sor bakalım!" dedi. Er çıkıp bir ihtiyara rastladı. Yaşlı adam sordu ere: "Nereye gidiyorsun" "Erat için yiyecek bakacaktım." "Asker evlâdım, var git kumandanına selâm söyle. Ben size yemek getiririm" dedi. Ve koştu eve: Bir ufak tencere (pilâv) ile üç (çöreği) çıkın yapıp aldı bir eline. Öbürüne de bir güğüm (ayran) Kumandana gelip dedi ki: "Paşam! Yiyecek getirdim." Kumandan güldü. "Baba, şuncağız yemek koca bir orduya yeter mi hiç" "Yeter yeter, bekletme eratı."