Habbâb bin Eret (radıyallahü anh), îmân edince sâhibesi müşrik Ümmü Enmar ve diğer müşrikler deliye dönüp hemen işkenceye başladılar. Türlü eziyetler yaptılar. Dövdüler, tekmelediler. Bir gün de bir meydana yığdıkları odunları ateşlediler. Sonra onu tuttular. Ve o ateşe attılar. Hâlbuki ateş Allahın emrindeydi. Hazret-i İbrâhîm'i yakmamıştı. Hazret-i Habbâb'ı da yakmadı. Korkunç ateş söndü birden! Yorumları hazırdı: "Sihir!.." Böyle dediler. Ve işkenceye devam ettiler. Fakat eden bulur demişler ya. Zâlim Ümmü Enmar'ın başına şiddetli bir ağrı saplandı bir gün! Öyle ki, hekim, ilâç yetmiyordu. Yerleri tırmalıyordu. Bir gün müşrikler; "Başını ateşle dağlatırsan,