Hacı Bayrâm-ı Velî hazretlerinin yaşadığı devirde, temiz kalpli bir genç askere çağrılmıştı. Yetîm ve öksüzdü. Az mîras kalmıştı babasından. Birkaç bilezik, birkaç da atın. Bir kutu içine koydu onları. Ve Hacı Bayrâm-ı Velî hazretlerinin türbesine gitti. "Yâ Hacı Bayrâm-ı Velî hazretleri! Ben askere gidiyorum. Şu kutuyu size emânet ediyorum. Dönüşte alırım" dedi. Sonra çıktı türbeden. Ve askere gitti hemen. Üç sene sonra askerliği bitti. Köyüne gelip koştu türbeye. Gördü ki, kutu yerinde duruyor. Yaşlı türbedâra yaklaşıp; "Efendi baba, şu kutuyu yıllar önce şuraya ben koymuştum. Şimdi izninizle alacağım" dedi. Türbedâr ona dönüp; "Al alabilirsen"