Aslı İnandık, sosyal medyada "Niloş'un annesi" tiplemesiyle güldürürken bir yandan da günümüz ebeveynine mizahın aynasıyla ışık tutuyor: "Amacım kimseyi hedef almak ya da ahkâm kesmek değil, sadece bu karanlık gündemde aramızda gezen tiplemeleri paylaşıp, yüzlerini biraz olsun güldürebilmek" diyorAslı İnandık, yarattığı tiplemelerle son dönemin dikkat çeken isimlerinden. Özellikle sosyal medyada "Niloş'un annesi"yle günümüz ebeveynine mizah yoluyla bir bakış getiriyor. İnandık, Niloş'un uyku ablası gününü, hamur ablası etkinliklerini anlattığı videoları en çok da anne babaların paylaştığını söylüyor. Çocukken de etrafında kim varsa jest ve mimiklerini kapar, eve gelince de taklit edermiş. Okuldaki arkadaşları da bu taklitlere maruz kalmaktan kurtulamamış! Ve derken tüm bu gözlemleri tiplemelere dönüştürüp sosyal medyaya taşıyınca sonrasını zaten hepimiz biliyoruz.Sosyal medyada paylaştığınız videolarla büyük bir kitleye ulaştınız. Yolculuğunuz nasıl başladı33 yıl önce bu zamanlar Ankara'da gözlerimi açtım. 14 yaşımda sahneye bir kez çıktım, sonra bir daha indiremediler beni. Lisede ve üniversitede müzik eğitimi aldım, çello ve piyano ana branşlarımdı. Mezun olduktan sonra ikinci üniversite için hazırlanmaya başladım ve Ankara Üniversitesi Tiyatro Bölümü'nü kazandım. Orada eğitimim devam ederken sosyal medyayı aktif olarak kullanmaya başladım.Hassas konularAynı zamanda nokta atışı tespitleriniz, gözlemleriniz var. Nasıl çıkıyor bu tiplemelerÇoğu kişi videolarımı çekmeden önce söyleyeceklerimi önden yazdığımı düşünse de tümü doğaçlama ilerliyor. Hiçbirini önceden tasarlamadım. Ben eğleniyorsam izleyen herkes de eğleniyor sanırım. Tüm tiplemelerimin çıkış noktası, yaşantımda yolumun kesiştiği, belki uzun süre hayatımda kalmış, belki sadece kısa süreliğine uğramış, bazen yalnızca bir otobüs durağında görüp tanıştığım, bazen yanımdan telefonla konuşarak geçip gitmiş kişiler... O an orada "Aa bu kişiden bir tipleme yaparım" kararını vermiyorum; kafamda bir pişme süresi var. Nasıl pişirdiğimi sormayın lütfen, ben de bilmiyorum. Bir noktada ilham geliyor, sonra açıyorum kaydı ve laflar dökülmeye başlıyor ağzımdan. Sonra insanlardan "aa bu benim halam" , "bu aynı şu arkadaşım" filan gibi yorumlar görüyorum. Demek hepimiz aynı insanlarla tanışıyoruz hayatımızın bir döneminde.var taboolaDivId "";var taboolaPlacement "";if (adServiceConfig.isMobile()) {taboolaDivId "mid-article-thumbnails_mobile1_milliyet-" 6837577;taboolaPlacement"Mid Article Thumbnails_mobile1_milliyet";}else {taboolaDivId "mid-article-thumbnails_desktop1_milliyet-" 6837577;taboolaPlacement "Mid Article Thumbnails_desktop1_milliyet";}window._taboola window._taboola || ;_taboola.push({ mode: 'thumbnails-mid-a', container: taboolaDivId, placement: taboolaPlacement, target_type: 'mix' });_taboola.push({ article: 'auto', url: 'https:www.milliyet.com.tryazarlarzeynep-ismanbu-videolari-en-cok-anne-babalar-paylasiyor-6837577' });Çocuğu olmayanların tespitleri bazen daha yerinde oluyor. Nasıl bakıyorsunuz ebeveyn-çocuk ilişkisineEvet, haklı olabilirsiniz. İnsan bazen bir şeyin içindeyken onun komik ya da garip taraflarını göremiyor. Uzaklaştıkça o bulanıklık gidiyor, görüntü netleşiyor. Ben anne olmasam da, büyümesine şahit olduğum bir yeğenim var. Teyze anne yarısıdır, dememişler mi Yeğenimde gördüğüm en temel ihtiyaç, -her çocukta olduğu gibi- sevgi. Koşulsuz sevildiğini hissedebileceği bir aile, ama her şeyden önce mutlu anne-baba. Onların mutlu evliliklerinden de önce, bireysel mutlulukları bana kalırsa. Kendi duygularından (üzüntü, öfke, kıskançlık bile olsa) korkmamayı öğrenen çocukların, ileride daha sağlıklı yetişkinlere dönüşeceğini düşünüyorum. Bazen ebeveynler çocuklarını yetiştirirken, kendi içindeki çocuğa da bakım vermeye, onun sesini daha çok duymaya başlıyor. Aynalama yapıyor. Bu bir tarafıyla zor, ama beraber büyüme hali paha biçilemez bir şey olmalı.Çok mu abartılıyor bazı şeylerBazen evet, bazen hayır. Ebeveynlik abartılıyor diyemeyeceğim, çünkü bir insan yetiştiriyorsunuz nihayetinde. Bir kek yapsanız evet çok abartılıyor, aman en kötü tatsız olur dünyanın sonu değil ya derdim. Ama karakterinin önemli bir kısmını şekillendireceğiniz bir canlı var ortada. Sizden görüyor, sizi kopyalıyor. Bu yüzden sabır ve özen isteyen bir şey. O yüzden hayır, katiyen abartılmıyor. Ben bazen sadece kavramların abartıldığını düşünüyorum. Ya da "titr"lerin diyeyim. Anne olana anneliğiyle ilgili, anne olmayana da hemen anne olması