Yaşlanmak normal, genç kalmak için yapılan müdahalelere esir olmak anormal.

Yaşamak için yemek normal, yemek için yaşamak anormal.

Maddiyat istemek normal, maddiyata göre insana değer vermek anormal.

Evini sevmek normal, evin kölesi olmak anormal.

Eleştiri normal, hakarete eleştiri süsü vermek anormal.

Güzel giyinmek istemek normal, tıka basa gardıroplar yetmiyormuş gibi giyinme odalarına kadar duyulan ihtiyaç anormal.

İkram sevmek normal, maharet gösterisine dönen sofralar anormal.

Ebeveynin çocuk üzerindeki hâkimiyet ve himayesi normal, çocuğun ebeveynine isyanı, kayıtsızlığı anormal ki kıyamet alametlerinden biri sayılmış.

"Müstehcenlik toplum ahlâkına atılmış bir dinamittir." demek normal, böyle düşünenleri "Beden kendi bedenim, sen ne karışıyorsun" deyip yobazlıkla suçlayan zihniyet bence anormal.

Siyasî tercihlerin farklılığı normal, farklı tercihlere anarşist damgası vurmak anormal.

Hürriyet arzusu normal, sınırsız hürriyet denilen şey ancak bir ütopya. "Hürriyet-i mutlak ise, vahşet-i mutlakadır, belki hayvanlıktır. Tahdid-i hürriyet dahi insaniyet nokta-i nazarından zarurîdir." sırrına riayet etmemek anormal.

İlim bilmemek, okuyamamak normal, cahilliği ile övünüp "Ayy ben okumuşları cebimden çıkarırım." deyip cehlinle övünmek ve hatta borusunu öttürerek toplumda baskın unsur hâline gelmek anormal.

Sınırlarını bilip buna herkesin saygı duymasını istemek normal. Ama bencilliğin, nemelazımcılığın, ihtiyacı olduğu hâlde anne babaya bile yetişmeyen yardım elinin "Bana istemediğim şeyi kimse yaptıramaz." sloganı arkasına gizlenmesi işte bu çok anormal.