Gönüllerde görülmek, gülistanda derilmek, secdelerde dirilmektir, fazilet. Mazisinden beslenmeyenler, atisinden nasiplenmeyi ummasınlar.

Bayram; önce küsleri barıştırır, sonra güzellikte yarıştırır. Bayrağı her daim dalgalanan millet, kıyamete kadar hürdür elbet. Varlıklar âleminde özdür, milleti ve memleketi ısıtan közdür, millî şiir...

Otağını yüreklere kuran insan, yürekli insandır. Akıllı ve ahlaklı insanın süsü ihlas, nazarlığı ilimdir.

Ezan; inanan insanın yüzünde en güzel renk, özünde en samimi şevk ve ahenktir. Yokuşlar önümüzden saptıkça, zaferler uzak değildir. Kuytularda çadır kurmuş baykuşlar, tedbirsiz kuşları daha çok alkışlar.

Tarihin yazdığı insanlar; tarihi yazan insanlar değil, tarih yazan insanlardır. Her insan, kötülüklerinden kurtarılmaya lâyıktır. Dua; insanın insanlığının kabulüdür. İnsan, insanlığı ile insanlaşır. Dürüstlük, tükenmeyen hazinedir. Unutma, umutları besleyeni. Düşüneni düşünmüyor, düşünmeyen. Kitapla mayalandı, mana kazandı medeniyet. Bilgi, bilgeye ışıktır.

Ormanlara düşmanlık; doğaya, hayvanlara, kuşlara, bitkilere, etiğe, estetiğe düşmanlıktır.

Azim ile umutla, sabır ile derleniş, inancımızın sesi, seher yeli ordumuz. Savaşlarda dirayet, zaferlerde diriliş, cesaretin ocağı, coşkun seli ordumuz.

Yönelmeden yönünü bulacağına inanmak, yönünü şaşırmışlığın alametidir. Sürekli erdemin sesini dinleyip doğruyu doğru bir üslupla söyleyenler, söylediklerine bütün samimiyetleriyle uymayı bilenler; hayatı hakkaniyete göre yaşama zevkine ulaşırlar.

En akıllı insan, aklının ahlakla bağını kuvvetlendirendir. Sadelik, samimiyet, iyi niyet, gayret, komşuluk hukukuna riayet, devletine sadakat, yaşlılara hürmet ve sorumluluktur medeni olmak.

Türküler; tarihimizin, örf ve âdetlerimizin, binlerce yıllık kültürümüzün nakışlardır...

Durdu Şahin

ŞİİR

Bozkıra hasret

Uçsuz bucaksız boz topraklar,

Gözümün parıltısı,

Kahverengiye çalan sarılıklar

Elimin emeğiydi oluşan nasırlar

Yüzümün akıydı kara demlik çaylar,

Serinletirdi dere içindeki karpuzlar

Ayaklarımın şifasıydı,