Yazar olmak istiyorum En büyük hayallerimden biri bu! Yazdığım yazıların satırlarının arasından insanların kalbine dokunmak, tüm içtenliğimle onların hayatlarına dâhil olmak istiyorum. Bunun için de durmadan yazıyorum, bir gün daha çok kişiye ulaşmak hayaliyle yazıyorum tüm yazılarımı

Kâğıt ve kalem ebedîdostlarım, yol arkadaşlarım benim. Ayrılmaz ikililer, canciğer kardeşler

Kalem, kâğıt olmazsa içini kime dökebilir Kâğıtsa kalem olmazsa içindeki boşluğu nasıl doldurabilir Kalem iyi bir yazarın ya da yazanın eline düştüyse şanslıdır çünkü onun yazacağı her cümlede hatta her kelimede payı vardır. Sahi kalem olmasa, yazarlar onca satırları nasıl yazardı

Kâğıt da kucak açar kaleme, üzerine yazılan yazıları içtenlikle kucaklar. Ve ortaya bambaşka bir şey çıkar. Ortaya çıkan yazının büyüleyici etkisi vardır ve o zaman kâğıt ile kalem fısıldaşır. İkisi de o kadar mutludur ki, çünkü onlar birlikte oldukları vakit; sevgiyi, hüznü, sevinci, acıyı, dramı birlikte yaşarlar.

Kalem, kâğıda sessizce fısıldar;"Bugün de güzel bir gündü; seni doldurdum taşırdım" der. Kâğıt ise gülümser:"Bak yeni, temiz, bembeyaz bir sayfa açtım. Yarın yine görüşmek dileğiyle sevgili dostum, yazacaklarını merakla bekliyorum."

"Ben de dostum" der kalem. O da gülümser. Kim bilir onları daha ne yazılar bekliyordur

Yazan, yazar olmak yolunda daha ne adımlar atacaktır

Zehra D.

ŞİİR

Sende ne bulduk

En sevdiklerimizi toprağa koyduk.

Dünya, bilmem ki sende ne bulduk

Üç gün ağlayıp yine de güldük.

Dünya bilmem ki sende ne bulduk

Hiç ölmeyecek gibi sarıldık sana,

Uyduk nefsimize ve de şeytana,

Âdem peygamberimizden bu yana,

Dünya, bilmem ki sende ne bulduk

Hele bir sussa şu gafil nefsimiz.

Çoğalır sandık aşımız, işimiz.

Biter dedik, bitmedi ki derdimiz.

Dünya, bilmem ki sende ne bulduk

Bir kavuştuysak, bin de ayrıldık.

Ayrıldıkça sana daha çok sarıldık.

Nefsimize uyduk biz hep yanıldık.

Dünya, bilmem ki sende ne bulduk