Günümüzde yaratmak kelimesi neredeyse her şey için kullanılır oldu. Mesela falanca kişi problem yaratıyor, yaşananlar bize sıkıntı yarattı, ilk devrede epey pozisyon yarattılar. Tabii bu kullanımların doğru olmadığı çok net ortadadır. Yaratıcılık vasfı sadece Allahü teâlâ'ya mahsustur. Bu hatalı kullanımlar, belki de yaratmanın nasıl bir şey olduğunun tam olarak anlaşılamaması sebebiyle oluyor. Tıpkı din felsefesi alanında "insanın istekli fiilleri" ve "kötülük problemi" konularında düşülen hatalarda olduğu gibi. İşte bu yanlışlar, yaratmak fiilini herhangi bir insanın herhangi bir iş yapması gibi düşünmekten ileri gelen yanlışlardır.

Bilinmelidir ki bir işi yaratmakla yapmak apayrı iki şeydir. Hatta yaratıcılık gibi bir ilahlık vasfı ile mahlukların işleri yan yana bile gelemez. O yüzden yaratmayı normal bir insan faaliyetiymiş gibi görüp insan işlerini kendi yaratır demek gülünç bir ifadedir. Yine bilinmelidir ki bir varlık bir şeyi yaratabiliyorsa dilerse yaratır ve biz ona "bunu niye yarattın sen şöylesin, böylesin" diyemeyiz. Çünkü sırf yaratabilmesi ona bu hakkı verir. Ama bir işi yapmak böyle değildir. Evet kötü bir iş yapmak o işin sahibinin kötü olduğunu gösterebilir. Çünkü o kötülük yapmıştır, ama kötülük yaratmamıştır. Yaratsaydı bundan dolayı kimseye hesap vermezdi. Bu da zaten ilahlık demek olurdu. Meselenin özü yaratmanın ne demek olduğunu kavrayabilmek. Bu yapılırsa bununla alakalı konular çok kolay çözülür. O sebeple bilinmelidir ki yaratmak Allaha mahsustur.

Yaratmak Allah'a mahsustur vemecaz olarak da insanlar için yaratıcı demek yanlıştır. Yaratan, Allahü teâlâdır. Hadis-i şerifte, "Allah, her sanatkârın ve sanatının yaratıcısıdır" buyuruldu.

Özcan Emir

ŞİİR

Unutmam seni

Öyle değiştin ki çekilmez oldun

Kaprislerin yedi bitirdi beni.

Bulanık su gibi içilmez oldun,

Susuzluktan yaktın kavurdun beni.

Ne laftan anlarsın ne nasihatten,

Ne sözden anlarsın ne de öğütten.

Ne değerden anlarsın ne nimetten,

Şükrederken asla görmedim seni.

Sen böyle değildin ne oldu sana,

Hele bak gözüme cevap ver bana

Ararsın sen beni hep yana yana,

Ben de arayıp da sormadım seni.

Fındık bahçeleri gelse de dile

Ne anılar vardı seninle bile,

Şimdi diyorum ki hepsi nafile

Desen de ben asla unutmam seni.