Bu yazımda değişim kavramını insani ve edebîbir dille ele almaya çalışacağım. Amacım değerli okuyucularımıza hem düşündüren hem umut aşılayan bir yazı sunmak. Bu çalışma bu üslup ve amaçla kaleme alınmıştır.

İnsan değişir… Hem de bazen tek bir an, tek bir söz, tek bir bakış ile.

Kimi zaman ömür boyu sürer sandığımız yanlış yürüyüş, bir kalp atışında sona erer.

Hazreti Ömer "radıyallahü anh" ilk işittiğinde Müslümanlığın ve Müslümanların en şiddetli düşmanlarından biriydi. Ebu Cehil'in de yönlendirmesiyle Hattâboğlu Ömer, kılıcını kuşanarak yola düştü. Giderken Nu'aym bin Abdullah'a rastladı. Konuşmaları sonunda "Sen benimle uğraşacağına, kardeşin Fâtıma ile enişten Saîd'in yanına git! Onlar, çoktan Müslüman oldular. Sen önce kendi yakınların ile uğraş!" sözünü işitti:

- Hayır, onlar Müslüman olamazlar.

- Bana inanmazsan, git evlerine, kendilerine sor!

Bunun üzerine yolunu kız kardeşinin evine düşürdü. Orada Kur'ân âyetlerini duydu. O sözler, sert taşın bağrına düşen damla gibiydi; önce sarsıldı, sonra yumuşadı. Kız kardeşi ve eniştesinin yanında kalbi yumuşadı. Daha birkaç dakika önce öldürmeyi düşündüğü Hazreti Peygamber'in huzuruna, iman getirmek için koştu.

İşte hayat budur; yanlıştan hakka, karanlıktan aydınlığa uzanan bir yol…

Her insan, ömründe defalarca değişir. Bazıları bu değişimi fark etmez, bazıları ise o anın şahitliğini kalbine kazır. O yüzden kimseyi olduğu yerde mühürlememek gerekir. Çünkü bugün sert bir kaya gibi görünen yürek, yarın bir çiçeğin kokusuyla bile yumuşayabilir.

Belki de en büyük umut, yanlış yoldan dönmenin hâlâ mümkün olduğunu bilmektir.

Ve en güzel dua şudur:

"Allah'ım, beni değiştir; ama değişimin sonunda, sana daha yakın bir ben olayım..."

Ahmet Özdemir-Gaziantep

ŞİİR

Ayna

İçimdeki herkesle baktım aynaya,

Kimi boyun büktü, kimi diklendi,

Hesabı, kitabı koydum sonraya,

Kimi geri durdu, kimi yüklendi.

Bazen çağlamışım sele kapılıp

Esip gürlemişim yele kapılıp

Hasılı, hâllerden hâle atılıp,

Günahıma hep yenisi eklendi.

Unuttum sandığım çıktı karşıma,

Ölmüştür dediğim döndü çarşıma,

Hiç yüz vermediğim düştü peşime,

Hayallerim, Kafdağı'nda saklandı.

Umutlandım, umudum yok kendimden,