Sonbahara dönen mevsimin ortasında, sabırla sararan bir yaprak misali açıyorum gözümü Rüzgâra teslim oluyorum aheste aheste İçimden tüm şüphe kırıntılarını ayıklayıp mutlu olmayı seçiriyorum. İnanmayı ve yeniden beklemeyi baharı Yeniden çiçek açacağını bilince solmak o kadar da etkilemiyor insanı. Varacağın yeri bilince yol koymuyor. Kalbin netlik kazanınca hayattaki hiçbir belirsizlik yormuyor. Giden değil, kalan olmayı seçince, kader en güzel şekilde tecelli ediyor. Gelmek isteyen bir şekilde bir yolunu buluyor. Kalmak isteyen bir şekilde her şartta yanında oluyor. Bu yaşımda upuzun bir çabadan sonra çabasızlığın gücünü öğrendim. Akışına bırakmanın, teslim olmanın büyüklüğünü

Nasıl bakarsan öyle görüyorsun esasında insanları, nasıllarsa tam olarak öyle değil! Birinde gördüğün bir kusur belki de gözlerindendir. Güzel bak ki, güzel göresin. Kusur ararsan tüm aynalar senin Benlikten kurtulup hiçlik deryasında boğulmadıkça kurtuluş yok sana! Bazen en iyi yol korktuklarının üzerine gitmektir. Bazen en iyi yol, tüm bildiklerini susmaktır. Çevrendeki iyi kötü tüm insanlar senin kâmil insan olmana hizmet ediyor bakmayı bilirsen O zaman ne kötülüğün ne de kırgınlığın esamesi kalıyor. Kırmayı ve kırılmamayı bilirsen gönülde keder, tasa kalmıyor. Tüm boşlukları onun varlığı dolduruyor.

Anmayı bilirsen, yanmayı bilirsen, sevmeyi bilirsen, gam kalmıyor beden sularında Yük kalmıyor kalbin omuzlarında Duruluyor en dalgalı denizler, tüm savaşının kendinle yani nefsinle olduğunu anlıyorsun. Olma, bilme ve bulma savaşı! Yıllardır aslında kendini arıyorsun. Sonra da en çok seni kendine getireni! Yıllardır doğru kelimeleri arıyorsun, bir araya getirmek için Yıllardır sezginin gücünü arıyorsun, harekete geçmek için

Kübra Can Karaca

ŞİİR

Sanki bir avuç kaldık

Bizler sınırlı sayıda kaldık

Hızla neslimiz tükeniyor

İster ellilerin

İster altmışların

İsterse "Xkuşağı" deyin,

Bizler hızla tükeniyoruz

Bizler el bebek,

Gül bebek yetiştirilmedik

Bizler naz etmeyi bilmeyiz.

İsraf etmeyiz,

Azla yetiniriz,

Mızmızlanmayı değil,

Şükretmesini biliriz.

Bizlerin cep telefonu,

Markalı giyeceklerimiz,

Ambalajlı yiyeceklerimiz

Olmadı.

Çeşit çeşit oyuncaklarımız

Yoktu ama,

Sevgiye aç değildik,

Gözlerimiz toktu.

Aç gözlü değildik

Paylaşmayı bilirdik

Sanal değildi arkadaşlarımız,

Birbirimizi bilirdik.

Özü sözü bir mert insanlardan

Seçerdik, arkadaşımızı...

Bazen yamalı pantolon

Bazen patiskadan don

Bazen lastik ayakkabı giyerdik