Buldum sanıyorsun tam kaybederken buldum ama bulmak zahmetli iş Gördüm sanıyorsun tam gözden kaybolurken gördüm ama bazı hakikatleri görmeye gözler yetmiyor. Kalp gerekiyor. Her kalp ise ne yazık ki hakikati göremiyor. Kalbe duruluk gerekiyor. Lakin O'ndan uzak kaldığımız ve O'nu anmadığımız her an kalp bunalıyor ve gamlanıyor. Ancak tövbe kalbi arındırıyor. Hakiki, sahici yani nasuh bir tövbe, daralan kalplere inşirah mahiyetinde

Yine teslim ruhum rüzgârın fısıltısına, yine teslim kalbim baharına yazına Bir kazayı önleyen de Rabbim, kaderin cilvesinden koruyan da Milyonlarca şükür yeşeriyor içimden. Kahvem daha da anlamlanıyor. Sevdiğim, sevildiğim şu günler nasıl da rızık meselesine dönüşüyor. Tüm yorgunluklarımı unutuveriyorum ansızın. İnanıyorum kalbim yakın kalbine. Kalbim yakın sana yakın kalplere Sevgim, şükrüm, huzurum ruhuma karışıyor. Ruhumsa âlemin sırrına Gönlümün perde arkasında adın aşkla yazıyor. Beşerî bir aşk sonsuz bir ilahi aşka karışıyor. Bu fâni âlemde nedir ki zaten bâki Sonsuz olana sevdalanmak gerek ötesi belli zati Her şey O'na hizmet ederken oturup kalana şaşmamak elde mi Bak sular şırıl şırıl akıyor, kuşlar uçuyor, ağaçlar raks ediyor, güller açıyor, pervaneler dönüyor, bülbüller ötüşüyor. Ah ömür, geçip gidiyor. Ruhuna uzanamadıysa gül taneleri, beden umarsızca çürüyor.

Neresidir kalbin dergâhı Kimdir bu âlemin dervişi Hırka ile taçta olsaydı sır; padişahlar, hanlar, sultanlar, ulemalar ölmezdi. Demek ki sır başka, demek ki keramet saklanıyor aşkta! Son değildir bu bilirim sonsuzlukta Ötelerden bir haber var mı Son değildir bu, elbet değildir sonsuzlukta! Ebedîbir yol başka! Anladım dünya hayatı yalnızca bir aldatmaca, her şey gelip geçerken bir bulut misali üzerimizden anladım tüm keramet gizliymiş aşkta!

Kübra Can Karaca

ŞİİR

Tanımak

Onu tanımak için gerek izan!

Göklerden gelen ölçü budur ki mizan.

Ufuklarda görülmeye değer bir zîşan,

Zannetme gayretsize verirler

Zira buna derler ulu nîşan.

Hakkı bilip söyleyenler,

Adın anıp zikredenler,

Nail olanlar ancak bu bendeler.

Ölümledir onlarda yâr ile nişan,

Zaman doldu artık gelir zîşan!

Kuruldu bekler okkayı, ekber-i mîzan.

Asla unutma,